Wracamy do domu koło północy, odpalamy google a ten: to będzie prawie 4h drogi. Rzut oka w regulamin...odprawa jest o 8:00, czyli wyjazd o 4:00. To oznacza że "budzik na...". 3:10.
No kurde...Trochę nie doszacowaliśmy z tym "przecież na Roztocze jest blisko".
To była bolesna pobudka...

Mistrzowscy Mistrzowie klasy Mistrzowskiej
W bazie trochę znanych twarzy - napieraczy i "ciśnieniowcy" z różnych imprez. Najgroźniejszy dziś będzie jednak jeden z zawodników hybrydowych: albowiem pojawił się tutaj sam Zdezorientowany Magciej Dudakot. Kolo znany z dobrej nawigacji, mocnej łydy i ciężkiego humoru. Niby zdezorientowany a ogarnia lepiej niż nasz listonosz przesyłki z DUPY (Dzielnicowy Urząd Przesyłek Awizowanych). Zwinność kota, zwrotność dudka...jest lepszy niż niejeden zagraniczny zawodnik (np. rumuński Mocnar Napieralesku, czy też rosyjski Wpierjot NaSkrótow. W historii zagroził Mu tylko gruziński korsarz Kałmanawardze). Będzie ciężko, ale nie pękamy.

Roztoczył się Santa po Roztoczu
Ruszamy w trasę, na mapie tysiące punktów - jako to w rogainingu. Początek ostry bo jedziemy ze Zdezorientowanym Magciejem, ale na drugi czy trzecim skrzyżowaniu Magciej przestaje być Zdezorientowany. Stwierdził, że dość i już. Lecimy zatem z Magciejem, ale chwilę później jego także gubimy w lasach i piachach Roztocza. Nie mogąc znaleźć jednego punktu, nota bene najtańszego przeliczeniowo, odpuszczamy go i ruszamy po kolejne skarby. Magciej zostaje raz jeszcze przeczesać las. Gdzieś tam jeszcze okazjonalnie minie się z nami na trasie, ale od tego momentu walczymy właściwie sami. 
Będą wąwozy, skarpy, lasy...będzie punkt nawet w norze Borsuka. W norze jednak nikogo nie ma, BoSuka gdzieś wybyła i się szlaja po lesie. Pewnie nie ma jej/(go?), BoSuka ofiar po krzakach.
Wybaczcie krótki opis rajdu, ale robię go podczas wyjazdu w góry i nie ma ani sił ani czasu się rozpisywać. W zamian macie trochę zdjęć z Roztoczańskiej.





"Podaj cegłę, podaj cegłę..."
Wpadamy do bazy z bezpiecznym zapasem około 5 minut. Jak na nas, jest to  dłużej niż wieczność. Okazuje się, że liczba zebranych punktów daje nam drugie miejsce w kategorii rowerowej - o włos przed drużyną z miejsca trzeciego. W ramach nagrody za ten sukces dostajemy...cegłę z pobliskiej Cegielni Hoffmanowskiej. Widać, że organizatorzy chcą abyśmy mieli solidne fundamenty przyszłych sukcesów...lub porażek. (Najbardziej spektakularne porażki również wymagają solidnego przygotowania - nie da się czasem zrobić "takiej pięknej katastrofy" od tak, bez "dobrego" planu i zaangażowania.)

DZIKA dyplomacja
W bazie ogólnie deszcz nagród i upominków. Nie dość, że dostajemy cegłę to jeszcze otrzymujemy krem upiększający dla mężczyzn. Już widzę wasze rozpalone oczy i rozbudzone nadzieje. Nic z tego. Nie liczcie na wiele - dostałem małą tubkę a nie TIR'a z cysterną kremu. Nie będzie zatem efektu WOW.
Są jednak ważniejsze sprawy niż kremy, albowiem zaplecze rajdu jest niesamowite: soki, drożdżówki, ciasta no i prawdziwy pieczony dzik. Dwa wielkie dziki do zjedzenia. Rewelacja. Basia oczywiście mistrzyni dyplomacji.
Gdy opowiadamy o DZIKIEJ uczcie, to niektórzy są niepocieszeni:
Niektóry: - Dzik naprawdę? Naprawdę zjedliście takie biedne zwierzątko?
Basia: No...przepyszne było!
(to mogła nie być odpowiedź oczekiwana...)
Na koniec jeszcze zdjęcie zrobione przez Zdezorientowanego w bazie - dziękujemy :)