Będzie na pewno trudniej, ale przez to pewnie zabawniej. Oczywiście, nie przeszkadza nam to z znaczeniu, że nie mamy z tym foch-problemu, bo w samej nawigacji będzie to sporo utrudnienie, ale co tam! Byle nie była to skala 1:200 000, bo wtedy może być problem z punktami postaci: "koniec przecinki" czy "granica kultur", a jak dostaniemy 2 arkusze A3 to się trochę rogaining zrobi :)
Finalnie dostajemy 2x arkusz A3 plus 1x A4. Zabieramy się za planowanie i wybieramy, że uderzymy na początku na północ. Południowe okolice Olsztyna w jakimś stopniu znamy, bo różne imprezy zahaczały o te obszary. Północ to dla nas biała plama na mapie - btw, czemu się mówi biała? W grach zwykle obszar nieodkryty mapy jest czarny! Tak czy siak, wyruszamy na północ, nie wiedząc ile dziś przejedziemy bo skala nieznana :)

Nie ma to jak dobry początek :)
No tak, nie bylibyśmy nami gdybyśmy nie zaczęli od wtopy. Najpierw prawie przegapiliśmy punkt przy samej bazie. W ostatniej chwili udało się zorientować, że on w ogóle istnieje. Potem wyjechaliśmy z Olsztyna nie tą drogą co trzeba, a potem po korekcie, gdy wszyscy wjeżdżali na pierwszy punkt od leśnej autostrady, to my tędy, niosąc rowery na plecach bo nam trochę drogę zasypało:

Chwilę potem jesteśmy już na skałkach i łapiemy punkt z widokiem na zamek w Olsztynie:



Potem łapiemy kilka leśnych punktów czyli lasy, łaki, jaskinie i wyrobiska:



THE GLOW czyli klimaty Fallout'a
Skąd taki tytuł rozdziału? A wyszło to z metody skojarzeń. Na wielu drzewach, wisiały tabliczki z napisami w języku jidysz i przypomniała mi się scena z absurdalnej parodii "Milczenia owiec" czyli z "Milczenia baranów". Dwójka bohaterów rozmawia o morderstwie i nie chce aby ktoś ich podsłuchał (rozmawiają w miejscu publicznym). Pada propozycja:
- Przejdź na jidysz
(rozmawiają dalej, a w filmie pokazują się napisy po angielsku z tłumaczeniem co mówią)

Dwie Wieże czy Lord of the... COOKIES
Aby podbić jeden z punktów musimy odnaleźć dwie wieże, połączone mostem. To brama do parku miniatur. Co ciekawe, znajduje się tam też drugi na trasie punkt żywieniowy. Słownie: drugi!! Jestem w niebie :)
Wieża jest pełna ciasteczek, podbijam kartę i nawet rzucam kilka ciastek Szkodnikowi. Zasłużył, niech ma coś z życia... niektórzy nazywają to warunkowaniem, ale co tam. Ważne, że się słucha. Szkodnik, ciasteczko?

A po drodze kolejne punkty, po lasach:



Studnia...eee... studium przypadku
Dawno nie było wtopy nawigacyjnej, co? No to proszę, wielBŁĄD nawigacyjny. Dwugarbny... Punkt to studnia, ciężko nie znaleźć prawda? Przy kapliczce w prawo i już. Tyle, że to chyba nie ta kapliczka była. Zjeżdżamy w jakieś pole i zaczyna się chodzenie w kółko po polach. Gdyby mi założyli homonto, to bym im od razu całe pole zaorał tyle się nachodziłem w kółko. A studni ani widu, ani słychu.
Czas ucieka, a my chodzimy i szukamy. Piechurzy też szukają i nic. Namierzamy się od nowa, no wychodzi że jesteśmy dobrze, ale nic tu nie ma. Nagle JEST studnia, ale nie ma lampionu. Dzwonimy do Organizatora: czy ktoś nie zgłaszał kradzieży punkty kontrolnego. Nie, nikt nie zgłaszał. Opisuję studnie: płaska, metalowa pokrywa, zamknięta, prawda? Nie, pionowa, betonowa, otwarta.
Fajnie, no to znaleźliśmy jakąś inną studnie :)
Schodzi nam 40 minut na przeszukiwaniu pól i lasów i nagle Szkodnik dostaje olśnienia. To nie tu!! No to już zdążyłem zauważyć Szkodniku, ale czy wiesz coś więcej. No tak..., nie ta ścieżka, studnia na łuku drogi a my mamy drogę prostą jak strzała. Taki niuans, a 3-cie namierzenia nawet nie wychwyciło nam tego błędu. Jedziemy drogą jakieś 200-300 metrów i nagle - PATRZ - jest i studnia. 40 minut w plecy... dużo. Cały czas mamy nadzieję na zrobienie kompletu, ale właśnie sytuacja nam się skomplikowała. W sumie to nas noc zastała na szukaniu wody. Jest już totalnie ciemno, a przed nami jeszcze trochę trasy do zrobienia. Lecimy.

"-Piękna noc Alfredzie... -Niewątpliwe Panie Bruce, wyśmienita noc dla myśliwych"
Myśliwi to my, a nasza zwierzyna to punkty kontrolne. Pełnia w pełni :), więc jest pięknie, acz wcale nie łatwo idzie szukać punktów w ciemnościach. Jesienne wieczorne mgły otaczają nas, a my wspinamy się po skałach po kolejne punkty:



Wiem, że głosy w mojej głowie nie są prawdziwe... ale one mają tyle wspaniałych pomysłów.
Zostało nam 1,5 godziny i 3 punkty do zrobienia plus powrót do bazy. Zaczyna się "wieloosobowa" analiza, bo do głosu dochodzą głosy w mojej głowie:

Grzegorz I Osiłek: lecimy, damy radę zrobić te punkty. Ciśniemy!
Grzegorz II Jebnięty: no, jak przyciśniemy to góra w 20 minut to obskoczmy.
Grzegorz III Rozważny, zwany Rozsądkiem: idź się leczyć, nie ma opcji zdążyć 3 punktów, góra dwa się uda.