Kiedy wszyscy dymają na Dymno lub do Gliwic na Rajd Miejski, my w zasadzie - nie wiedzieć czemu - zapisujemy się na Przeprawę w Ropczycach. Rajd pieszy bez trasy rowerowej. Nietypowe to dla nas, bardzo nietypowe ale jedziemy. Na samym początku mamy lecieć trasę "Piesza 30km", ale na dzień przed imprezą zmieniamy na "Pieszą 50km". Tak wiem, że to dziwne, ale nie szukajcie logiki...jakoś tak wyszło :)

Prince of...Ropczyce
Logo PRZEPRAWY jest genialne.

W moim szermierczo-nerdowskim, spaczonym umyśle otwiera się worek wspomnień. Trauma z dzieciństwa, którą widzę nadal, gdy tylko zamknę oczy. Czasem budzę się mocno zlany...zimnym potem (a co myśleliście, Pacany!), źrenice tępo wpatrzone w sufit (a jak mają być wpatrzone gdy umysł nietęgi), a Księżniczka, którą kiedyś udało mi się uratować z rąk straszliwego Wezyra przewraca się na drugi bok i mruczy "przestałbyś się wiercić, co? I oddaj kołdrę".
Ciężko przestać gdy pamiętam go, jakby to wydarzyło się wczoraj. Pamiętam go z części pierwszej. Jego i sekatory...acz sekatory można było jakoś minąć. Strach zostawał w komnacie z sekatorami, nie podążał za tobą, ale On...On szedł po twoich krokach. Z klingą wymierzoną w twoje serce lub plecy.
Kościej, Kościan, Szkieletor...miał wiele imion. Każde znaczyło śmierć, ale ja jakoś przeżyłem.
A potem przyszła część druga. I On powrócił...
Pamiętam to jak dziś...szczęk kling, skrzypienie desek i most. Most, który runął...a ja wraz z nim. Otchłań wyciągnęła ku mnie swe ręce. Czarna pustka wydała niemy krzyk, żądając ofiar. Ostatkiem sił złapałem się krawędzi ostatniej z desek..."po raz kolejny udało się przeżyć".
Otrzymałem jednak dwa trafienia. Wtedy dowiedziałem, że muszę zacząć przykładać się do ćwiczeń szermierczych. Mało brakło, a nie przeszedłbym do kolejnego etapu (w SFA walczymy do 3 trafień :P).
Wiedziałem też już, że muszę poprawić nawigację. Krok w przód i runął bym wraz z całą konstrukcją. Krok dzielił mnie od nieznalezienia właściwego punktu...podparcia dla rąk i nóg. Zaczęła się praca, która trwa do dziś......a dziś widzę most z dzieciństwa. Wtedy nie widziałem co mnie czeka, dziś jestem przygotowany. A więc wracam, raz jeszcze stawić czoła moim Demonom.
"BASIA!!! Jedziemy na PRZEPRAWĘ !!" Kurde wydawało mi się, że ten most był gdzieś w Persji, a nie w Ropczycach...no ale może mi się coś popieprzyło. Może to był Prince of Ropczyce. Mogło tak być :)
Jedzie z Nami również Instruktor grupy dziecięcej - Lenon.

Autostrada krzyżowa i panika w garnizonie
Pierwszy punkt to były "młode brzózki". Zaliczasz młode brzózki a potem to już z kopytami do nieba :)

Wbijamy w bardzo ciekawe miejsce: Krzyż Ropczyce. Bardzo ładnie miejsce i dobry punkt widokowy. Przychodzimy tutaj z punktu 1-wszego z pominięciem punktu nr 2, bo zadania mają limity czasowe (np. punkt 4 i 5 to zadania czynne tylko do 13:30). Odpuszczamy zatem dwójkę, aby zdążyć na wszystkie zadania. One są dzisiaj naszym głównym celem.Tym działaniem napędziliśmy trochę strachu elicie, bo spotkaliśmy się pod krzyżem kiedy Oni wracali z dwójki. Nie mogli wiedzieć, że my dwójkę odpuściliśmy i przychodzimy z jedynki. Spowodowało to, że zaczęli napierać jeszcze bardziej, bo byli pewni że właśnie ich dogoniliśmy :)



Janusze alpinizmu i nowa droga aramisowa
Pierwsze zadanie: bardzo stroma skarpa. Trzeba wytyrać na górę. Jak ja kocham takie miejsca. Trzeba iść na czworakach, takie nachylenie...ale ale ale co to? Lina + uprząż - każdy kto chce może się podpiąć. Super sprawa, że obsługa tak dba o bezpieczeństwo. Kto chce może skorzystać z asekuracji. Uprząż zajęta, łatwiejsza droga także, bo właśnie utknął na niej jakiś zawodnik (jest ślisko i spore błoto). Lecimy bez sprzętu, to nie nasza pierwsza skarpa w życiu. To także nie skałki, to skarpa - tu najwyżej zjedziesz na ryju na sam dół...do tego jest poręczówka, której można się chwycić i nie mam roweru na plecach. Warunki bardziej niż sprzyjające aby przeprowadzić szturm. Gorsze robiliśmy z rowerami na plecach i działało. Jako, że główny "trakt" na skarpę zajęty, lecimy obok, wytyczając nową drogę. Prawie jak w Karakorum. Prawie. Zadanie super.

"Smętarz dla zwieżaków"


Niewolnik grawitacji czyli co ma tonąć, nie zawiśnie