Liszkor 2024
-
DST
101.00km
-
Sprzęt The Darkness
-
Aktywność Jazda na rowerze
Sobota, 6 kwietnia 2024 | dodano: 19.04.2024
…a właściwie LISZKOR 2024 – Memoriał. Pierwszy rajd
poświęcony naszemu zmarłemu, o wiele przedwcześnie, koledze rajdowemu
Grzegorzowi Liszce. Wolelibyśmy się spotkać się w trochę innych okolicznościach, ale los chciał inaczej. Pamiętacie jeszcze, jak to się wszystko zaczęło…? Dawno, dawno temu
Grzegorz organizował Nadwiślańskie Maratony na Orientację, które z czasem
przekształciły się w imprezy o nazwie LISZKOR. Stało się tak ponieważ - podobnie
jak my w tamtym okresie - wszedł On w bliską współpracę z Moniką i Tomkiem (ekipą
od rajdu KORNO). Współprace te zaowocowały właśnie narodzinami obu imprez „CZARNEGO
Korna” oraz LISZKORA. Oprócz zatem znajomości z samych tras „orientacyjnych”
(czytaj z krzorów i chaszczy) oraz oprócz wielu rozmów „przed” i „po” rajdach w
bazie (czasem do późnych godzin nocnych…lub wczesnych porannych), mieliśmy
przyjemność poznać mocniej Grześka także od strony samej organizacji tych
zawodów.
A to dlatego, że Liszkor i KORNO zawsze wypadały gdzieś obok siebie czyli w okresie końca marca i początku kwietnia… a nierzadko tereny tych imprez jakoś na siebie nachodziły. Nie zliczę zatem wspólnych - w domu u Moniki i Tomka - dyskusji... na przykład o kamieniołomach („to mój kamieniołom, przesuńcie trasę!”) czy też o skalnym urwisku („urwisko jest nasze, wara!”). Gdy wielcy tego świata kłócą się o wyspę na Pacyfiku, na której ktoś postanowił zbudować fabrykę mikroprocesorów, albo spierają się o kopalnie na wschodniej Ukrainie, to my „kłóciliśmy” się tak bardziej lokalnie, kto przejmie daną miejscówkę. Kupę śmiechu przy tym oczywiście było... co nie zmienia faktu, że był to także ogrom pracy, aby wraz z Tomkiem i Moniką zamknąć z sukcesem organizację obu imprez, niemal równolegle. Zdarzało się, że siedzieliśmy "w domu KORNO" wraz z Grześkiem pracując nad obu rajdami równolegle. Jeśli doliczycie do tego wspólne starty na innych rajdach (a także starty krzyżowe: On na Czarnym KORNO, a my na Liszkorze) to okaże się, że widywaliśmy się naprawdę często w ciągu ostatnich lat...
Ktoś mógłby pomyśleć, jak mocną może być zażyłość z imprez i rajdów… otóż mocniejszą niż mogło by się wydawać. To były spotkania kilkanaście razy do roku. Spotkania przy okazji pasji, która nas naprawdę łączyła – od ścigania się, poprzez wtapianie z wariantami po wspólne prace sztabowe (nad mapami) – na przykład TUTAJ.
Tym bardziej informacja o nagłej i niespodziewanej śmierci Grześka była dla nas szokiem, zwłaszcza że stało się to podczas rajdu Silesia Race. Pamiętamy dobrze jedno z ostatnich naszych spotkań… na wspaniałym Mordowniku w Górach Kamiennych, gdy Grzesiek schodził z góry Czarnek, a my się na nią właśnie wdrapywaliśmy. Krzyczał do nas „tam jest ścieżka, nie ciśnijcie na rympał”… ale my… cisnęliśmy na rympał. Machnął tylko ręką i krzyknął „Czarni, niereformowalni…”
Będzie nam tego brakować…
Świat jest jednak bezwzględny i nie znosi próżni. „Świat nie zatrzyma się specjalnie dla nas, nie poczeka abyśmy poskładali kawałki swojego rozbitego życia. Naszą odpowiedzialność przejmą inni, najpewniej Ci co byli nam najbliżsi. Z czasem przyzwyczają się do nowej rzeczywistości, a świat pójdzie dalej…". Rzeczywistość upomina się zatem o swoje, bo Liszkor na ten rok był w trakcie przygotowań. Znana była już nawet gmina, w której rajd miał się odbyć – CISOWNICA czyli podnóże Beskidu Śląskiego, a na trasie rajdu miała wystąpić gościnnie Czantoria…
Pozostaje pytanie czy rajd się odbędzie…?
Okazuje się, że tak. Odbędzie się jako memoriał Grzegorza Liszki, a budowniczym trasy zostanie w tym roku Paweł zwany Bronkiem (ten sam co budował na przykład GRASSORA 444).
Zbuduje on trasę na podstawie informacji jakie miał od Grześka, a pozostałą resztę dobuduje według własnego uznania. Zapowiada się zatem mocny, górski rajd, którego trasa przebiegnie po obu stronach granicy PL – CZ w Beskidzie Śląskim.
W mojej głowie pojawia się wiele różnych pytań… na przykład czy memoriał powinien odbyć się jako rajd bez klasyfikacji… ale z drugiej strony Grzesiek uwielbiał się ścigać, więc cieszyłoby Go jeśli byłby to „wyścig”… zdajemy się zatem Bronka i jego wyczucie sytuacji.
Na koniec tego, dość długiego – acz sytuacja nie jest bardzo typowa… - wstępu, chciałbym powiedzieć coś do samego Grześka… taka rada od Orientalisty dla Orientalisty „Leć, druga na prawo i prosto aż do świtu…” (i nie powiem Wam skąd ten cytat pochodzi, chcecie to sobie go sami poszukajcie) oraz chciałbym też powiedzieć coś do nas wszystkich, których pora jeszcze nie nastała… i także w klimacie „Orientalista do Orientalisty”: „When you are standing on the crossroads, that you cannot comprehed, just remember, the death is not the end..." (całość TUTAJ)
"The heart of a warrior forged in strife
The price of your honor may cost your life
Masked by resolve are your fears and pain
THIS IS THE WAY !!!"
Dokładnie tak ---> THIS IS THE WAY !!!!!!!!! (całość TUTAJ)
A to dlatego, że Liszkor i KORNO zawsze wypadały gdzieś obok siebie czyli w okresie końca marca i początku kwietnia… a nierzadko tereny tych imprez jakoś na siebie nachodziły. Nie zliczę zatem wspólnych - w domu u Moniki i Tomka - dyskusji... na przykład o kamieniołomach („to mój kamieniołom, przesuńcie trasę!”) czy też o skalnym urwisku („urwisko jest nasze, wara!”). Gdy wielcy tego świata kłócą się o wyspę na Pacyfiku, na której ktoś postanowił zbudować fabrykę mikroprocesorów, albo spierają się o kopalnie na wschodniej Ukrainie, to my „kłóciliśmy” się tak bardziej lokalnie, kto przejmie daną miejscówkę. Kupę śmiechu przy tym oczywiście było... co nie zmienia faktu, że był to także ogrom pracy, aby wraz z Tomkiem i Moniką zamknąć z sukcesem organizację obu imprez, niemal równolegle. Zdarzało się, że siedzieliśmy "w domu KORNO" wraz z Grześkiem pracując nad obu rajdami równolegle. Jeśli doliczycie do tego wspólne starty na innych rajdach (a także starty krzyżowe: On na Czarnym KORNO, a my na Liszkorze) to okaże się, że widywaliśmy się naprawdę często w ciągu ostatnich lat...
Ktoś mógłby pomyśleć, jak mocną może być zażyłość z imprez i rajdów… otóż mocniejszą niż mogło by się wydawać. To były spotkania kilkanaście razy do roku. Spotkania przy okazji pasji, która nas naprawdę łączyła – od ścigania się, poprzez wtapianie z wariantami po wspólne prace sztabowe (nad mapami) – na przykład TUTAJ.
Tym bardziej informacja o nagłej i niespodziewanej śmierci Grześka była dla nas szokiem, zwłaszcza że stało się to podczas rajdu Silesia Race. Pamiętamy dobrze jedno z ostatnich naszych spotkań… na wspaniałym Mordowniku w Górach Kamiennych, gdy Grzesiek schodził z góry Czarnek, a my się na nią właśnie wdrapywaliśmy. Krzyczał do nas „tam jest ścieżka, nie ciśnijcie na rympał”… ale my… cisnęliśmy na rympał. Machnął tylko ręką i krzyknął „Czarni, niereformowalni…”
Będzie nam tego brakować…
Świat jest jednak bezwzględny i nie znosi próżni. „Świat nie zatrzyma się specjalnie dla nas, nie poczeka abyśmy poskładali kawałki swojego rozbitego życia. Naszą odpowiedzialność przejmą inni, najpewniej Ci co byli nam najbliżsi. Z czasem przyzwyczają się do nowej rzeczywistości, a świat pójdzie dalej…". Rzeczywistość upomina się zatem o swoje, bo Liszkor na ten rok był w trakcie przygotowań. Znana była już nawet gmina, w której rajd miał się odbyć – CISOWNICA czyli podnóże Beskidu Śląskiego, a na trasie rajdu miała wystąpić gościnnie Czantoria…
Pozostaje pytanie czy rajd się odbędzie…?
Okazuje się, że tak. Odbędzie się jako memoriał Grzegorza Liszki, a budowniczym trasy zostanie w tym roku Paweł zwany Bronkiem (ten sam co budował na przykład GRASSORA 444).
Zbuduje on trasę na podstawie informacji jakie miał od Grześka, a pozostałą resztę dobuduje według własnego uznania. Zapowiada się zatem mocny, górski rajd, którego trasa przebiegnie po obu stronach granicy PL – CZ w Beskidzie Śląskim.
W mojej głowie pojawia się wiele różnych pytań… na przykład czy memoriał powinien odbyć się jako rajd bez klasyfikacji… ale z drugiej strony Grzesiek uwielbiał się ścigać, więc cieszyłoby Go jeśli byłby to „wyścig”… zdajemy się zatem Bronka i jego wyczucie sytuacji.
Na koniec tego, dość długiego – acz sytuacja nie jest bardzo typowa… - wstępu, chciałbym powiedzieć coś do samego Grześka… taka rada od Orientalisty dla Orientalisty „Leć, druga na prawo i prosto aż do świtu…” (i nie powiem Wam skąd ten cytat pochodzi, chcecie to sobie go sami poszukajcie) oraz chciałbym też powiedzieć coś do nas wszystkich, których pora jeszcze nie nastała… i także w klimacie „Orientalista do Orientalisty”: „When you are standing on the crossroads, that you cannot comprehed, just remember, the death is not the end..." (całość TUTAJ)
"The heart of a warrior forged in strife
The price of your honor may cost your life
Masked by resolve are your fears and pain
THIS IS THE WAY !!!"
Dokładnie tak ---> THIS IS THE WAY !!!!!!!!! (całość TUTAJ)
Pierwszy punkt dzisiaj i od razu krzaki :D
TUŁaczka na TUŁ
Z domu
wyruszamy po 4:00 rano aby dotrzeć w okolice Goleniowa około godziny 7:00 rano.
Jest to związane z koniecznością konfiguracji sprzętu bo znowu zachowujemy się
jak „stwory cyfrowo wykluczone” - pożyczamy smartfony które posłużą do wysłania
SMS’ów z kodami potwierdzającymi odnalezione punkty kontrolne. Mój pancerny,
wodoodporny CAT - jak zawsze - będzie schowany w dodatkowy wodoodporny
pokrowiec (potrzeba redundancji to piękny fetysz… nacieraj mnie redundancją… redundantnie) i nie będzie wyciągany z plecaka bez potrzeby. Wolimy działać na
dedykowanym sprzęcie, więc wypożyczamy „lampionowe” telefony i idziemy na
odprawę. Bronek zapowiada klimat GRASSORA 444 czyli lampiony potwierdzane przez
NCF lub kody QR („wot k***a tjechnika” – kawał TUTAJ) oraz punkty, dla których musimy
stworzyć specjalny kod związany z informacji pozyskiwanym w danej lokacji –
nieźle to opisałem jak na zadanie polegające na wpisaniu na przykład „JDDD”, co
nie?
Sama góra czyli TUŁ jest piękna, ale przywita nas srogim podpychem - tak, wiem niektórzy pojechali drogą na około, ale wiecie jak jest... co ja będę tłumaczył...
TUŁaczka na Tuł :D
Sama góra czyli TUŁ jest piękna, ale przywita nas srogim podpychem - tak, wiem niektórzy pojechali drogą na około, ale wiecie jak jest... co ja będę tłumaczył...
TUŁaczka na Tuł :D
Na zielonej trawce :)
Jest i on :)
Piekło Czantorii :P
Oj będzie piekło… zwłaszcza u udach i łydkach, bo teraz to dopiero będzie
srogo pod górkę. Czeka nas bowiem podejście na Małą Czantorię, a potem na tą
Wielką (właściwą??). Jak to zrobimy? Ano po naszemu… bo chyba
za bardzo wzięliśmy sobie do serca ten napis w bazie: „Cofaj się tylko po to aby
wziąć rozbieg”. Podejście na Czantorię zaczynamy zatem od… sporej utraty części
zdobytej już wysokości. Brzmi jak plan, nie? TEN PLAN BYŁ BEZ WAD !!! To jest
akcja podobna do tej z serialu „Czarna Żmija”, odcinek z okresu Pierwszej Wojny Światowej i planowanie ofensywy w sztabie: „uderzymy w najbardziej ufortyfikowany wycinek frontu, aby przekonali
się, że nie żartujemy”. A tak naprawdę musimy po prostu zjechać po jeszcze
jeden dodatkowy lampion, nim zaatakujemy szczyt i odzyskanie tej wysokości
będzie PIEKŁO… trzeba się jednak do tego uczucia przyzwyczaić bo dziś
przewyższeń to będzie na bogato – ja mam wrażenie, że w zasadzie na rajdzie to
będzie ciągle tylko pod górkę.
Ten po który specjalnie zjechaliśmy :P
Ten po który specjalnie zjechaliśmy :P
Jak SMS nie chcą się wysłac, to trzeba punkty zaliczać w sposób klasyczny :P
Rypiemy się zatem mozolnie pod górkę w poszukiwaniu ruin owczarni (na Małej Czantorii). Przypomina nam się nasze Wiosenne CZARNE Korno w Dolinkach Podkrakowskich bo tam także mieliśmy punkt „Ruiny owczarni”. Zadaliśmy wtedy zawodnikom pewne zadanie, pamiętacie to jeszcze? „Płaczą owce po utraconym domu…”
Jak ja kocham takie punkty kontrolne. Punkty z historią w tle… czasem mroczną i wcale nie nam ma myśli tego, że owce ze strachem przysiadały na zadach, kiedy odwiedzał je pasterz :P
Nie mówię o romansach, ale o naprawdę mrocznych historiach… no ale dobra, miało być nie o tym.
Bierzemy lampion i ciśniemy dalej.
Owczy lament po utraconym domu,
słychać tutaj już zawsze będzie
żałować ich - nie ma już jednak komu
przeto policz otwory w ściany górnym rzędzie... ech wspomnienia. Nostalgia trip wchodzi na grubo...
Na szczycie Czantorii zaskakująco sporo ludzi – ja wiem, że dzień jest piękny, a wiosna w naszej strefie klimatycznej to właściwie przestaje istnieć i płynnie wchodzimy w lato, ale i tak jestem zaskoczony. Co ciekawe, dalej na szlakach to nie spotkamy prawie nikogo, tak jakby wszyscy stwierdzili, że idą na Czantorię. To mi absolutnie nie przeszkadza, niech tutaj siedzą, my ruszamy w głąb Beskidu Śląskiego bo najdalej wysunięty punkt to jest aż trójstyk granic Czechy – Polska – Słowacja, więc naprawdę kawał, kawał drogi.
Łapiemy punkt kontrolny na szczycie Czantorii i wjeżdżamy w mój ulubiony morski kraj :P
Patrzcie sobie na te zdjęcia Z TYM W TLE lub na słuchawkach - robi klimat :D
Tuturu tu, tu tu ru tu :D
Trójnóg KALEKA !!!
Nadal Tutu ru tu tu tu tutu :D
Które miejsce na podium zajęłaś? WSZYSTKIE - dokładnie!
Tak jest! Trzeba się rozpychać... kiedy wiesz, że jesteś naprawdę gruby...eee... jesteś osobą w kryzysie objętości? Kiedy kupujesz hula-hop i PASUJE !!!
"Jesteśmy morskim krajem - mówimy do siebie AHOJ"
(...uczy o tym historia, śpiewają o tym rybitwy, że czeska marynarka nie przegrała żadnej bitwy!) ---> całość TUTAJ
Jak tylko przekraczamy granicę
to mi się od razu "czeska szanta" programuje mi się w moim schorowanym mózgu i zaczynam sobie
podśpiewywać.
Zjazd z Czantorii to jest bajka – piękna szutrowa droga, ciasne zakręty i duże prędkości… to jest to co lubimy. Musimy tylko uważać aby nie przegapić odbicia po punkt kontrolny na wielkiej skale. Kolejne ciekawe miejsce. Tablica mówiła, że odbywały się tutaj tajne spotkania… ciekawe czy jakiegoś „tajnego stowarzyszenia jawnych przeciwników barokizowania budowli gotyckich” czy jakieś innej ciekawej grup? Żartuję, wszystko na tablicy jest ładnie opisane i to w dwóch językach. Pięknie. Wysyłamy kod i zaliczamy kolejny punkt kontrolny. Teraz czeka nas dłuuuuuugi, naprawdę długi przelot po kolejne punkty… chociaż mówienie, że jest będzie przelot to chyba jest nadużycie, bo z Czantorii zjechaliśmy na sam dół, do miejscowości, więc teraz to wspinamy się na górę obok, tylko trochę niższą niż ta poprzednia. To będzie naprawdę długi… podjazd a nie przelot.
Ciężkie te czeskie podjazdy…
Chodź ZAKAMIEŃ, Skarbie :D Zjazd z Czantorii to jest bajka – piękna szutrowa droga, ciasne zakręty i duże prędkości… to jest to co lubimy. Musimy tylko uważać aby nie przegapić odbicia po punkt kontrolny na wielkiej skale. Kolejne ciekawe miejsce. Tablica mówiła, że odbywały się tutaj tajne spotkania… ciekawe czy jakiegoś „tajnego stowarzyszenia jawnych przeciwników barokizowania budowli gotyckich” czy jakieś innej ciekawej grup? Żartuję, wszystko na tablicy jest ładnie opisane i to w dwóch językach. Pięknie. Wysyłamy kod i zaliczamy kolejny punkt kontrolny. Teraz czeka nas dłuuuuuugi, naprawdę długi przelot po kolejne punkty… chociaż mówienie, że jest będzie przelot to chyba jest nadużycie, bo z Czantorii zjechaliśmy na sam dół, do miejscowości, więc teraz to wspinamy się na górę obok, tylko trochę niższą niż ta poprzednia. To będzie naprawdę długi… podjazd a nie przelot.
Ciężkie te czeskie podjazdy…
Skałka
Zaczyna się... a będzie tylko grubiej.
"Do you not know Death when you see it, old man... you have failed. The world of men will fall" (klasyka klasyków - TUTAJ)
Najbardziej klimatyczny punkt na trasie… Rzeźba Świętego Izydora, ale zrobiona tak jakby to był jakieś książę piekieł. Najbardziej jednak - w tutejszym przedstawieniu - wygląda jak Król Nazguli (tytuł tego akapitu to jest jeden z moich ulubionych cytatów z tej postaci - drugim jest "feast on his flash"). Figura robi niesamowite wrażenie. Postawienie
tutaj punktu kontrolnego to było genialne posunięcie. REWELACJA i
intencjonalnie powtórzę to raz jeszcze: REWELACJA. Jak ja kocham taki klimat –
za takie miejsca kocham te nasze rajdy i regularne cioranie się po krzorach. Legenda
głosi, że kto zadzwoni dzwonem ten będzie żył szczęśliwie do końca życia… hmmm,
wiecie jak to jest z takim przepowiedniami. "Of course you don't understand, I am talking in riddles"
Zawsze, ale absolutnie zawsze takie przepowiednie są źle zrozumiane. Weźmy na przykład Star Wars „On przyniesie równowagę mocy”, wszyscy zachwyceni… do momentu kiedy prawie wszyscy nie zostali wyrżnięci, bo dwa do 2-óch to też równowaga. Albo "Sucker Punch"… udało się uwolnić ze szpitala psychiatrycznego, prawda? Prawda? W 100% i na zawsze… lobotomia uwalnia wszystkich od wszystkich zmartwień… albo jeszcze inny klasyk fantasy „Krull” – będziesz mógł przewidzieć przyszłość. Tak, zajebisty dar... szkoda, że głównie widzę moment swojej śmierci… No więc jak, zadzwonić czy nie? Szczęśliwy do końca życia… brzmi fajnie, ale wolałbym aby zostały zdefiniowane zostały jakieś warunki brzegowe, na przykład czy to nie będzie jutro. Bo wtedy może pokuszę się o jeszcze kilka lat życia z problemami...
Co nam tam – do odważnych świat należy. DZWONIMY !!! Niech się dzieje wola nieba… albo tych rogatych na dole ? Dzwonimy i ruszamy dalej.
Easy Door czy jakoś tak :D Zawsze, ale absolutnie zawsze takie przepowiednie są źle zrozumiane. Weźmy na przykład Star Wars „On przyniesie równowagę mocy”, wszyscy zachwyceni… do momentu kiedy prawie wszyscy nie zostali wyrżnięci, bo dwa do 2-óch to też równowaga. Albo "Sucker Punch"… udało się uwolnić ze szpitala psychiatrycznego, prawda? Prawda? W 100% i na zawsze… lobotomia uwalnia wszystkich od wszystkich zmartwień… albo jeszcze inny klasyk fantasy „Krull” – będziesz mógł przewidzieć przyszłość. Tak, zajebisty dar... szkoda, że głównie widzę moment swojej śmierci… No więc jak, zadzwonić czy nie? Szczęśliwy do końca życia… brzmi fajnie, ale wolałbym aby zostały zdefiniowane zostały jakieś warunki brzegowe, na przykład czy to nie będzie jutro. Bo wtedy może pokuszę się o jeszcze kilka lat życia z problemami...
Co nam tam – do odważnych świat należy. DZWONIMY !!! Niech się dzieje wola nieba… albo tych rogatych na dole ? Dzwonimy i ruszamy dalej.
Tłumacz tą przepowiednię... nie zmuszaj mnie do przemocy.
Mamy to na piśmie :P
Wyszły FATERKI :D
Bronek mówi lampionu nie mam, ale stawiam piwo (parafraza jednej ze zwrotek - TUTAJ)
FILIPKA – schronisko. Nie ma tutaj lampionu, ale jest to miejsce bardzo
po drodze między dwoma innymi punktami. Co więcej Bronek – Budowniczy trasy –
jest tutaj i serwuje obiad!
No takiej akcji to się nie spodziewałem. Trzeba było tutaj być przed 17:00 (a nam się to udało) i wtedy dostawało się „na koszt firmy” czeski obiad czyli gulasze, knedelki, prażone syry, Kofolę, pivo i inne takie. Chyba to dzwonienie Izydorem zadziałało i to w trybie natychmiastowym. Jesteśmy szczęśliwi. Może tym razem przepowiednia nie miała żadnego haka?
Siadamy do obiadu a Bronek donosi smakołyki, no żyć nie umierać.
Co więcej mamy tutaj sytuację znaną z Liszkora w Beskidzie Małym – lata temu. Czas start i stop czyli godzinna przerwa, która nie zalicza się do czasu trwania rajdu.
„Może spotkamy się tam gdzie trafi każdy z nas, tam gdzie życie będzie snem, może spotkamy się tam gdzie w miejscu stoi czas, za sto lat, za rok, za dzień…” – po tamtym Liszkorze myślałem, że takim miejscem jest schronisko pod Leskowcem. Dziś wiem, że takich miejsc jest więcej – na przykład Filipka w czeskiej części Beskidu Śląskiego. Grzesiek na każdym w zasadzie rajdzie zjeżdżał w takie miejsca, więc to kapitalny pomysł. Dziękujemy Bronek :D
Liszkor lubi deszcz… No takiej akcji to się nie spodziewałem. Trzeba było tutaj być przed 17:00 (a nam się to udało) i wtedy dostawało się „na koszt firmy” czeski obiad czyli gulasze, knedelki, prażone syry, Kofolę, pivo i inne takie. Chyba to dzwonienie Izydorem zadziałało i to w trybie natychmiastowym. Jesteśmy szczęśliwi. Może tym razem przepowiednia nie miała żadnego haka?
Siadamy do obiadu a Bronek donosi smakołyki, no żyć nie umierać.
Co więcej mamy tutaj sytuację znaną z Liszkora w Beskidzie Małym – lata temu. Czas start i stop czyli godzinna przerwa, która nie zalicza się do czasu trwania rajdu.
„Może spotkamy się tam gdzie trafi każdy z nas, tam gdzie życie będzie snem, może spotkamy się tam gdzie w miejscu stoi czas, za sto lat, za rok, za dzień…” – po tamtym Liszkorze myślałem, że takim miejscem jest schronisko pod Leskowcem. Dziś wiem, że takich miejsc jest więcej – na przykład Filipka w czeskiej części Beskidu Śląskiego. Grzesiek na każdym w zasadzie rajdzie zjeżdżał w takie miejsca, więc to kapitalny pomysł. Dziękujemy Bronek :D
Pogoda jest super, acz od czasu do czasu przez chwilę coś popaduje… i nie mówię tutaj o słabych zawodników, oni też popadują i to nawet nie przez chwilę. Mówię o deszczu – pewien syn optyk(a) nazywałby to raczej opadem konwencjonalnym czy jakoś tak. Nigdy nie rozumiałem czy się różni opad konwencjonalny od niekonwencjonalnego. Czy przy niekonwencjonalnym to po prostu zdrowo napierdala…? No nic, zostawmy to. Pogoda jest świetna bo nie jest za gorąco, ale czasem coś tam lekko i przez chwilę chluśnie i to wysyła w kolejny nostalgia trip, bo LISZKOR (prawie) ZAWSZE LUBIŁ DESZCZ… często nam padało na różnych edycjach, chyba częściej niż było ładnie, więc robi się klimat dawnych rajdów.
Nadwiślański Maraton na Orientacje (pre-Liszkor) w 2017 trochę popadywało jak targaliśmy rowery przez WĄWOZOWĄ… i to na rympał.
Liszkor 2019 w Beskidzie Małym – taj tutaj napierało, że spływaliśmy stokiem Czarnej Góry. Szlaki płynęły po prostu
Liszkor 2022 w moim ukochanym Bukownie – zasypało nas przecież śniegiem wtedy…
Znowu pod górkę
Szlakami w kolorze szkarłatu i złota
Niezły STOŻEK, dosłownie STOŻEK WIELKI :D
Nieustannie pod górkę...
Nieustannie...
Przynajmniej na szczycie można na chwilę przysiąść...
Szlakiem w kolorze nadziei… chyba na dobre dymanie
Zjeżdżamy w doliny i kierujemy się na drugą mapę. Niestety, z niej zdobędziemy tylko jeden punkt, bo inaczej nie zmieścimy się w czasie. Owszem jest
niby dopiero popołudnie, a limit to późne godziny nocne, ale trzeba będzie jeszcze wrócić. Na razie tylko oddalaliśmy się od bazy,
a na pętli powrotnej jest więcej punktów niż na mapie numer dwa. Trzeba zatem zdefiniować jakąś strategię - postanawiamy "wykosić" dużą mapę, bo będzie to punktowo bardziej korzystne.
Okaże się także, że w tej części rajdu bardzo mocno „przykleimy” się do pewnego zielonego szlaku i będziemy się trzymać go przez długi, długi czas. W praktyce oznacza to bardzo dobrą przejezdność, więc licznik kilometrów także nam znacznie przyspieszy (w górach szło to jednak dość wolno, ze względu na parametr "ciągle pod górkę").
Szlak będzie biegł po czeskiej stronie granicy wzdłuż pasma zawierającego zarówno Czantorię jak i Stożek Wielki.
Nie może jednak być za pięknie... "...i gdy wszystko szło tak spoko, nie dojechał na czas Rocco" (link jak zawsze na własną odpowiedzialność...). Pod koniec Szkodnik zgłasza "kapcia". Ech znowu będzie walka... nasze opony mają grubość 2.5", więc zakładanie ich na rawkę po wymianie dętki to jest wyzwanie. Przynajmniej widok będzie ładny. Ławeczka, zachód słońca, a ja dymam... za starych czasów szkolnych w parku :P :P :P (żartuję... a może nie, hahahah :D).
Pod górkę... a niby miało być inaczej?
Okaże się także, że w tej części rajdu bardzo mocno „przykleimy” się do pewnego zielonego szlaku i będziemy się trzymać go przez długi, długi czas. W praktyce oznacza to bardzo dobrą przejezdność, więc licznik kilometrów także nam znacznie przyspieszy (w górach szło to jednak dość wolno, ze względu na parametr "ciągle pod górkę").
Szlak będzie biegł po czeskiej stronie granicy wzdłuż pasma zawierającego zarówno Czantorię jak i Stożek Wielki.
Nie może jednak być za pięknie... "...i gdy wszystko szło tak spoko, nie dojechał na czas Rocco" (link jak zawsze na własną odpowiedzialność...). Pod koniec Szkodnik zgłasza "kapcia". Ech znowu będzie walka... nasze opony mają grubość 2.5", więc zakładanie ich na rawkę po wymianie dętki to jest wyzwanie. Przynajmniej widok będzie ładny. Ławeczka, zachód słońca, a ja dymam... za starych czasów szkolnych w parku :P :P :P (żartuję... a może nie, hahahah :D).
Pod górkę... a niby miało być inaczej?
"Well, hello beautiful, you look nervous" - ach piękne, dla mnie ten Pan to był niekwestionowany mistrz podrywu.
Drugi najlepszy tekst na podryw to zawsze był "przepraszam, czy to chusteczka pachnie chloroformem?"
Z widoczkiem...
Lubię sobie podymać o zachodzie słońca...
Duch ORIENTEERINGU…w Cieszynie
O panie, kiedy to było. Ile to już lat (Jak to kiedy - WTEDY)… a tu nagle Liszkor
wprowadza nas w tereny tego rajdu. Fajnie znowu odwiedzić poznane wtedy
miejsca acz tamten rajd to pamiętam głównie z tego, że mapa kompletnie nie oddawała rzeczywistości.
To był hardocore jak się wtedy gubiliśmy i to z resztą nie tylko my, bo w
zasadzie gubiła się większość zawodników. Tym razem mapa jest trochę dokładniejsza i nie ma cudów na granicy... albo my także jesteśmy bogatsi o kilka lat doświadczenia nawigacyjnego.
Pamiętne wapienniki nadal tutaj stoją, ale miejsce zostało odnowione i zagospodarowane. Ładnie, naprawdę ładnie.
Tymczasem zachodzi już słońce i "ciemności kryją ziemię". My ponownie wspinamy się na jakieś pagóry... tego dzisiaj nie ma po prostu końca. A na szczycie hodują jakieś stwory (serio!) i dlatego szlak biegnie wzdłuż siatek ochronnych. Jest klimat jak podchodzą do siatki, wyłaniając się z ciemności (ale niestety zdjęcie nie wyszło).
Pamiętne wapienniki nadal tutaj stoją, ale miejsce zostało odnowione i zagospodarowane. Ładnie, naprawdę ładnie.
Tymczasem zachodzi już słońce i "ciemności kryją ziemię". My ponownie wspinamy się na jakieś pagóry... tego dzisiaj nie ma po prostu końca. A na szczycie hodują jakieś stwory (serio!) i dlatego szlak biegnie wzdłuż siatek ochronnych. Jest klimat jak podchodzą do siatki, wyłaniając się z ciemności (ale niestety zdjęcie nie wyszło).
Pamiętne wapienniki :)
Znowu wzdłuż słupków
Przez krainę stworą, chronieni FIREWALL'ami :)
Jest drabina na drzewo, to trzeba na nie wyjść - nieważne, że tam punktu nie ma. Trzeba wyjść !!!
Ach to pociski smugowe :P
Nad przepaścią... dobrze, że nie "ku"
Przed nami ostatni etap rajdu czyli zagęszczenie punktów w okolicy Goleniowa... Napsuje nam tutaj krwi pewne jeziorko. Naszukamy się go po nocnym lesie jak głupi, ale w końcu się uda... tylko 40 min błądzenia po skarpach i krzakach, bez dróg i ścieżek... a potem niełatwy powrót do miejsca, gdzie zostawiliśmy rowery. Masakra ten punkt był, ale wychodzimy zwycięsko...
Natomiast nie wyszedłbym wcale z przepaści nad którą jechaliśmy chwilę później i mną zdrowo szarpnęło. Patrząc jak idzie koło nad urwiskiem i pilnując toru jazdy nie zauważyłem gałęzi, która zawieszona była na wysokości mojego kasku... jak mną nie szarpnie, zwłaszcza że czołówka zahaczyła się o ten konar i mnie niemal ściągnęło z roweru. No było blisko, bo zgadnijcie w którą stronę mnie rzuciło... proste, że w otchłań, ale udało się wyratować kontrą kierownicy - tak mocną, że mnie to położyło w krzaki, ale lepiej w tą stronę. Dosłownie, bo w drugą było naprawdę wysokie urwisko. Izydor postanowił wypełnić przepowiednie? Obiad był, trasa piękna, spełniłoby się... do samego końca bylibyśmy szczęśliwi, do samego końca spadku swobodnego (pamiętajcie: pierwiastek z dwa gie ha) :P
Do bazy wracamy około 30 min po północy.
100 km i 2900 przewyższeń... hardcore, ale jakże piękny hardcore. Super rajd i piękne upamiętnienie naszego kolegi.
Szkoda tylko, że nie dane było Mu zobaczyć tych zawodów i cieszyć się nimi jako jeden z ich Gospodarzy.
Pora wracać do domu
Gdzieś w okolicy przepaści
Wierch czy góra a urwisko już czeka :P :P :P
Dying day...
Kategoria SFA, Wycieczka
Święta w Dolinkach (Szklarka, Racławka, Będkowska)
-
DST
35.00km
-
Sprzęt The Darkness
-
Aktywność Jazda na rowerze
Poniedziałek, 1 kwietnia 2024 | dodano: 01.04.2024
Pogoda żyleta (dla mnie to już nawet trochę za ciepło...), a w powietrzu unosi się zapach SAHARozy :D (pył znad Sahary). Pasowałoby zatem sprawdzić co słychać w Dolinkach :D
No i tak jak sądziłem! Zmiany, zmiany, zmiany - na przykład nad Racławką zwaliło się drzewo z żółtym szlakiem! Dwa tygodnie temu jeszcze stało! Spuścić na chwilę las z oka i zraz coś się odwala... lub wywala. No nic, zmiana odnotowana :)
Jako, że na 15:00 idziemy na świąteczny obiad to mamy tylko kilka godzin z rana, aby poszwendać się po moich ukochanych Dolinkach Podkrakowskich. Da radę! W kilka godzin to w Dolinkach to się można zajechać. Niby tylko 35 km, ale za to pękło 850m przewyższeń :D
No Dolinki, po prostu Dolinki, tu wszędzie jest pod górę!
Tym razem z nielichego zbioru (od Mnikowskiej, przez Sankę, po Miękkinie) wylosowaliśmy Szklarkę, Racławkę i Będkowską. Tam wiem, zaraz mnie oskarżycie o faworyzowanie górskiej Racławki oraz dzikiej Szlarki, bo coś za często się nam losują... a ja powiem: "eee tam, przypadek... jak zawsze" :D
Leci ogromna foto-galeria bo to piękne tereny.
Wodospad "SZUM" w Będkowskiej huczy od rana aż miło :D
Prawda! Uważamy na płazy bo zaliczamy tylko poprawne osadzenia, a nie tzw. plaque (suchar szermierczy - jak ktoś nie rozumie, to trudno)
Bezimienny wodospad też nieźle huczy :)
Szkodnik (i) Króliczek Świąteczny :)
Wypych świąteczny :)
To już chyba jest jakaś klątwa albo choroba - gdzie nie pojedziemy, znajdziemy jakiś lampion :D
W stronę "Wzgórza 512" zwanego Wzgórzem 502 (bo dopiero po wielu latach skorygowano dawny pomiar jego wysokości)
Jurajsko :)
Czerwony szlak w Szklarce czyli rypiemy...
... ostro pod górę :)
Szklarka... po prostu Szklarka :D
Ja to nazywam SZKLARSKIMI Beskidami bo w niejednych górach nie ma takiego krajobrazu :D
"You ain't gonna catch a break in the wasteland,
Pedal to the metal, cuz I hate using brakes, man...
Buckle up and hit the gas
KICK UP DUST and kick some some ass...
Way out here we don't shake hands
make the rules or take demands" (całość TUTAJ)
Piękna...
...wstęga drogi :)
Przyjechaliśmy z prawej. Droga z lewej prowadzi na "Racucha" (skała), ale my "cała wstecz" (względem kadru) - do Racławki.
(Spotkaliśmy tu Zbyszka M. !!! - jak w Fallout'cie: RANDOM ENCOUNTER in the Wasteland :D )
Deep dive into RACŁAWKA Valley :D
Wąwozami do Doliny :)
Nadal wąwozami :)
WĄWOZIADIA pełną parą :D
Mówiłem, że się zwaliło !!!
Znowu pod górkę - trawersujemy górną partię Racławki
Dziś jest Śmigus Dyngus, prawda? Styl na Żabę :D
Kapliczka Ciężkich Przewyższeń (okolice Białej Góry i Bożej Męki nad Paczółtowicami)... tu wyjechać to jest coś...
Leśne upalanie (górne partie Racławki - okolice kamieniołomu w Dębniku i leśnego cmentarza "choleryczno-IWW")
"Ej, tędy na pewno biegnie szlak?" - Szkodnik
Drzewa nie kłamią :P
Czasem tylko zawalą drogę :)
Powrót jak zawsze po nocy... a nie czekaj, trzyma nas dziś ta 15:00, więc nie po nocy :P
Okolice Radwanowic (wsi odznaczonej "Krzyżem Walecznych")
No i tak jak sądziłem! Zmiany, zmiany, zmiany - na przykład nad Racławką zwaliło się drzewo z żółtym szlakiem! Dwa tygodnie temu jeszcze stało! Spuścić na chwilę las z oka i zraz coś się odwala... lub wywala. No nic, zmiana odnotowana :)
Jako, że na 15:00 idziemy na świąteczny obiad to mamy tylko kilka godzin z rana, aby poszwendać się po moich ukochanych Dolinkach Podkrakowskich. Da radę! W kilka godzin to w Dolinkach to się można zajechać. Niby tylko 35 km, ale za to pękło 850m przewyższeń :D
No Dolinki, po prostu Dolinki, tu wszędzie jest pod górę!
Tym razem z nielichego zbioru (od Mnikowskiej, przez Sankę, po Miękkinie) wylosowaliśmy Szklarkę, Racławkę i Będkowską. Tam wiem, zaraz mnie oskarżycie o faworyzowanie górskiej Racławki oraz dzikiej Szlarki, bo coś za często się nam losują... a ja powiem: "eee tam, przypadek... jak zawsze" :D
Leci ogromna foto-galeria bo to piękne tereny.
Wodospad "SZUM" w Będkowskiej huczy od rana aż miło :D
Prawda! Uważamy na płazy bo zaliczamy tylko poprawne osadzenia, a nie tzw. plaque (suchar szermierczy - jak ktoś nie rozumie, to trudno)
Bezimienny wodospad też nieźle huczy :)
Szkodnik (i) Króliczek Świąteczny :)
Wypych świąteczny :)
To już chyba jest jakaś klątwa albo choroba - gdzie nie pojedziemy, znajdziemy jakiś lampion :D
W stronę "Wzgórza 512" zwanego Wzgórzem 502 (bo dopiero po wielu latach skorygowano dawny pomiar jego wysokości)
Jurajsko :)
Czerwony szlak w Szklarce czyli rypiemy...
... ostro pod górę :)
Szklarka... po prostu Szklarka :D
Ja to nazywam SZKLARSKIMI Beskidami bo w niejednych górach nie ma takiego krajobrazu :D
"You ain't gonna catch a break in the wasteland,
Pedal to the metal, cuz I hate using brakes, man...
Buckle up and hit the gas
KICK UP DUST and kick some some ass...
Way out here we don't shake hands
make the rules or take demands" (całość TUTAJ)
Piękna...
...wstęga drogi :)
Przyjechaliśmy z prawej. Droga z lewej prowadzi na "Racucha" (skała), ale my "cała wstecz" (względem kadru) - do Racławki.
(Spotkaliśmy tu Zbyszka M. !!! - jak w Fallout'cie: RANDOM ENCOUNTER in the Wasteland :D )
Deep dive into RACŁAWKA Valley :D
Wąwozami do Doliny :)
Nadal wąwozami :)
WĄWOZIADIA pełną parą :D
Mówiłem, że się zwaliło !!!
Znowu pod górkę - trawersujemy górną partię Racławki
Dziś jest Śmigus Dyngus, prawda? Styl na Żabę :D
Kapliczka Ciężkich Przewyższeń (okolice Białej Góry i Bożej Męki nad Paczółtowicami)... tu wyjechać to jest coś...
Leśne upalanie (górne partie Racławki - okolice kamieniołomu w Dębniku i leśnego cmentarza "choleryczno-IWW")
"Ej, tędy na pewno biegnie szlak?" - Szkodnik
Drzewa nie kłamią :P
Czasem tylko zawalą drogę :)
Powrót jak zawsze po nocy... a nie czekaj, trzyma nas dziś ta 15:00, więc nie po nocy :P
Okolice Radwanowic (wsi odznaczonej "Krzyżem Walecznych")
Kategoria SFA, Wycieczka
Kiczora, Jaworzyna, Magurki
-
DST
26.00km
-
Aktywność Wędrówka
Sobota, 23 marca 2024 | dodano: 30.03.2024
Porywamy Bartka i ruszamy w Gorce. Celem jest oglądnąć balony, które będą latać nad Nowym Targiem popołudniem... powiem tak, wiało tak (i lało), że nie latały :D
No ale lało dopiero o 16:00. Do 16:00 było pięknie.
Z resztą - Gorce, to mój drugi dom, tu zawsze jest pięknie :)
A że pada, Gorce mają swój mikroklimat - tu zawsze jest mokro!
Znowu coś poszarpało krajobraz
Idziemy!
Wieża na Magurkach po prawej - tam będziemy popołudniem
Domek
Nowe gminne szlaki
Domek na drzewie
Resztki śniegu
Kopce, kopce :)
Jaworzyna i kapliczka :)
Szlak w kolorze nadziei, który znam na pamięć... każdy korzeń, każdy kamień :) 
Kawałek drogi :)
Szlaki strumieniowe :)
Idziemy dalej :)
Ławeczka z widokiem
Gorce, typowe Gorce :)
Magurki z drugiej strony - tam będziemy niedługo
Na żółtym szlaku i na polance
Czacha!!!
Dziura w niebie
California Rocket
"Wings of glory"
Zegary
Wieża na Magurkach 
Wieje (i pada)
Ale i tak jest fajnie
Bardzo fajnie
Kategoria SFA, Wycieczka
Velo KAZIMIERZA - WIELKA wyprawa do WIŚLICY
-
DST
153.00km
-
Sprzęt The Darkness
-
Aktywność Jazda na rowerze
Sobota, 16 marca 2024 | dodano: 18.03.2024
Jako że na niedzielę jesteśmy poumawiani "pod korek", to wyprawowa musi być sobota... czyli niby jak zwykle, ale tym razem nie ma jednak opcji pożonglować dniem wycieczki w zależności od pogody, gdyby okazało się że sobota nie za bardzo chce współpracować. A nie chciała... nawet nasz sprawdzony sposób "obczaić pogodę po 200 km w każdą stronę" pokazywał, że jakby nie kombinować to będzie lało i to miejscami w zasadzie cały dzień.
Siedzę i próbuję coś tam negocjować z aurą (dialog ja - pogoda)
- Nowy Targ - padam
- Zakopane - tęsknisz za śniegiem?
- Dobra, to Rzeszów - a jakże, padam
- Krosno - będę padać
- Dukla - tam też padam
- Tarnów - no ba! padam
- Katowice - leje
- Opole - kap, kap, kap
- Prudnik - a daleko to od Opola, padam
- Olkusz - hahaha, leję
- Częstochowa - padam
- Ech... no dobra, Wieluń? - Niezła próba, ale padam
-A możesz przestać? - NIE
Dziękuję... widzę że się nie dogadamy...
To nie ma sensu, to jak granie w statki z typem, co oszukuje i nie zaznaczył na planszy żadnego "masztowca"... a potem triumfuje, że "pudło!".
A czy będzie padać czy tylko straszą? Słupki deszczu niby zaznaczone, ale nigdy nie wiecie...
No jak w piosence...
"...miałby być grady, miały być deszcze,
stacja meteo dezinformuje.
Prognozę pogody oglądam do nocy
może powiedzą prawdę nareszcie
potem zasypiam zawinięty w kocyk
i wcale nie wychodzę, tylko śpię" (całość TUTAJ)
Przyjdzie chyba znowu walić gdzieś pieszo, bo siedzieć w domu nie zamierzamy... no dobra ONE LAST TRY.
- Proszowice? -No, mogę popadać ale tylko wieczorem
- No to chyba Cię mam! Kazimierza Wielka? -No, wieczorem trochę, ale z umiarem.
HAHAHAHA... dorwałem Cię w końcu! Jest, jest, jest!
Rower Power!
Mamy wyznaczony obszar działań operacyjnych, "na skos", północy-wschód od Krakowa, okolice krajowej 7-mki.
Teraz plan taktyczny: co i jak. Niedawno Interniety donosiły o nowo otwartej ścieżce Velo od Proszowic do Wiślicy. Można by obczaić.
Skoro wszędzie indziej pada, to nie będzie nam tak bardzo żal gór - można walić w pola i open-space'y na wschodzie Krakowa.
Zrobimy check-out Velo'watego, a wieczorem - nawet jak lunie - to po asfalcie nie będzie dramatu z błotem.
Przyglądnijmy się bliżej: net donośni, że to około 50 km od Proszowic do Wiślicy (przez Kazimierzę Wielką). Ścieżka biegnie po trakcie byłej kolejki więc klasycznie jak kiedy przyszła "KOLEJ NA ROWER"
To co Szkodnik? W tę i na zad?
Szkodnik by wolał wracać inaczej - ja też, bo pętla to jednak pętla. Nawet ta na szyi.
Rzucam od niechcenia: po Wiślicy zjedziemy nad Wisłę zielonym szlakiem i wrócimy WTR'ką (Wiślaną Trasą Rowerową) z małym przeskokiem z Nowego Brzeska do Proszowic bez szlaków. Trzaśniemy sobie 150-tkę - rzucam żartem... nie spodziewając się jak blisko prawdy będę... bo w sumie nikt nie planował 150-tki... tylko.... tylko, że...
Mapa była 1:75000 a nie 1:50 000, a zaplanowaliśmy setkę :D
Do tego wziąłem mapę Ponidzia bo przecież to był żart z tą WTR'ką... no więc jechaliśmy poza mapą, bo "Ponidzie" nie obejmuje terenów pod Proszowicami. Jechaliśmy z nawigacją z telefonu... to jest niepojęte, jak tak można :D
Co więcej, przeprawimy się promem... (tylko, że trzeba było popatrzeć, że mamy dwie rzeki: Wisłę i Dunajec. To są znane nam widły, ale jakoś tak założyliśmy - zwłaszcza, że było to poza naszą mapą - że jakiś prom się trafi. Trafił, ale musieliśmy nadłożyć 15 km do promu przenoszącego nas do właściwej konfiguracji... bo chcieliśmy prom przez Dunajec a nie przez Wisłę. WTR jest po konkretnej stronie Wisły, więc nie każdy prom promował naszą opcję :P)
Wyszło nieplanowane 150 km, ale było fajnie :D
Dolało nam pod koniec dnia, ale noc była już piękna - wspaniałe niebo.
23:00 z powrotem przy aucie... czyli klasyka.
Dobrze było zobaczyć tą trasę, bardzo fajnie jest zrobiona, ale tak jak WTR'ka. Dla nas, bagienno-górskich stworów, to tzw. JEDNORAZOWE VELO czyli drugi raz całości raczej nie pojedziemy. To nie są Gorce czy Tatry, aby ciągle tu wracać i wracać :)
Niemniej super było obczaić ścieżkę, bo pewnie niektóre jej fragmenty wykorzystamy jako elementy łączące inne wyprawy (w takich konfiguracjach jednorazowe VELA są super, bo można trzasnąć jakiś kierunek i nie wracać potem wioskami, tylko Velem, na przykład po nocy). Tego mi brakuje na przykład przy Paśmie Brzanki - 30 km dobrego terenowego szlaku: Brzanka - Liwocz, ale powrót jest po wioskach, a jakby było tam takie jednorazowe VELO, to byłoby super... no ale może kiedyś, bo coraz więcej tych Velo tu postaje: Eno Velo, Velo Metropolis, Velo Dunajec, WTR, Velo Raba, itp. Będzie co łączyć :D
Dzisiaj jednak Velo Proszowice lub jak ktoś woli Velo Kazimierza (czyli) Wielka wyprawa na północny wschód Krakowa.
Łasisz mi się do pancerza, patrzysz w oczu moich toń
Szkodnik, Velo Kazimierza, kilometry goń, goń, goń! (luźna parafraza TEGO)
Goniąc horyzont
Nie ważne gdzie, ważne że szlakiem :)
Lubimy mostki :)
Droga wije się przez pola
"Deep inside you know
Seeds I plant will grow
One day you will see
And dare to come down to me
Come on, come on now take the chance
"That's right let's dance" (Devil Dance od Metallicy - całość TUTAJ)
Remont by się przydał... a tak serio, to fascynują mnie opuszczone obiekty i ich historia (zwłaszcza ich historia).
Hydro-Szkodnik na waterfall'u :D
Dom zły? A może szczęśliwy... a może przeklęty... któż to wie... niesamowite są takie miejsce
Szkodnik, idź przodem... jakby były Rogate to posłużysz za przynętę :D
Niekończąca się droga :)
Pola, pola, pola...
Przewróciło się, niech leży... i dobrze, klimat robi !!!
Znam takich co by tu lampion dali :D
Coś się bok drogi nam nagle wypionował...
Cmentarz wojenny IWW oraz IIWW (na zielonym szlaku).
Kapliczka z 1666 roku - WOW
Nie tylko Polacy walczyli na wszystkich frontach (i nie tylko w IIWW)
PROM(się)NADA :D
Coś się zaczyna odwalać na niebie - grzmi! W marcu, srogo :D
Niesamowite to niebo!
Linia frontu :)
No i chłosta nas zło...
Krajobraz po chłoście :)
Zjawiskowo :)
Under wicked sky...
"Lay beside me, under wicked sky... " (całość TUTAJ)
Siedzę i próbuję coś tam negocjować z aurą (dialog ja - pogoda)
- Nowy Targ - padam
- Zakopane - tęsknisz za śniegiem?
- Dobra, to Rzeszów - a jakże, padam
- Krosno - będę padać
- Dukla - tam też padam
- Tarnów - no ba! padam
- Katowice - leje
- Opole - kap, kap, kap
- Prudnik - a daleko to od Opola, padam
- Olkusz - hahaha, leję
- Częstochowa - padam
- Ech... no dobra, Wieluń? - Niezła próba, ale padam
-A możesz przestać? - NIE
Dziękuję... widzę że się nie dogadamy...
To nie ma sensu, to jak granie w statki z typem, co oszukuje i nie zaznaczył na planszy żadnego "masztowca"... a potem triumfuje, że "pudło!".
A czy będzie padać czy tylko straszą? Słupki deszczu niby zaznaczone, ale nigdy nie wiecie...
No jak w piosence...
"...miałby być grady, miały być deszcze,
stacja meteo dezinformuje.
Prognozę pogody oglądam do nocy
może powiedzą prawdę nareszcie
potem zasypiam zawinięty w kocyk
i wcale nie wychodzę, tylko śpię" (całość TUTAJ)
Przyjdzie chyba znowu walić gdzieś pieszo, bo siedzieć w domu nie zamierzamy... no dobra ONE LAST TRY.
- Proszowice? -No, mogę popadać ale tylko wieczorem
- No to chyba Cię mam! Kazimierza Wielka? -No, wieczorem trochę, ale z umiarem.
HAHAHAHA... dorwałem Cię w końcu! Jest, jest, jest!
Rower Power!
Mamy wyznaczony obszar działań operacyjnych, "na skos", północy-wschód od Krakowa, okolice krajowej 7-mki.
Teraz plan taktyczny: co i jak. Niedawno Interniety donosiły o nowo otwartej ścieżce Velo od Proszowic do Wiślicy. Można by obczaić.
Skoro wszędzie indziej pada, to nie będzie nam tak bardzo żal gór - można walić w pola i open-space'y na wschodzie Krakowa.
Zrobimy check-out Velo'watego, a wieczorem - nawet jak lunie - to po asfalcie nie będzie dramatu z błotem.
Przyglądnijmy się bliżej: net donośni, że to około 50 km od Proszowic do Wiślicy (przez Kazimierzę Wielką). Ścieżka biegnie po trakcie byłej kolejki więc klasycznie jak kiedy przyszła "KOLEJ NA ROWER"
To co Szkodnik? W tę i na zad?
Szkodnik by wolał wracać inaczej - ja też, bo pętla to jednak pętla. Nawet ta na szyi.
Rzucam od niechcenia: po Wiślicy zjedziemy nad Wisłę zielonym szlakiem i wrócimy WTR'ką (Wiślaną Trasą Rowerową) z małym przeskokiem z Nowego Brzeska do Proszowic bez szlaków. Trzaśniemy sobie 150-tkę - rzucam żartem... nie spodziewając się jak blisko prawdy będę... bo w sumie nikt nie planował 150-tki... tylko.... tylko, że...
Mapa była 1:75000 a nie 1:50 000, a zaplanowaliśmy setkę :D
Do tego wziąłem mapę Ponidzia bo przecież to był żart z tą WTR'ką... no więc jechaliśmy poza mapą, bo "Ponidzie" nie obejmuje terenów pod Proszowicami. Jechaliśmy z nawigacją z telefonu... to jest niepojęte, jak tak można :D
Co więcej, przeprawimy się promem... (tylko, że trzeba było popatrzeć, że mamy dwie rzeki: Wisłę i Dunajec. To są znane nam widły, ale jakoś tak założyliśmy - zwłaszcza, że było to poza naszą mapą - że jakiś prom się trafi. Trafił, ale musieliśmy nadłożyć 15 km do promu przenoszącego nas do właściwej konfiguracji... bo chcieliśmy prom przez Dunajec a nie przez Wisłę. WTR jest po konkretnej stronie Wisły, więc nie każdy prom promował naszą opcję :P)
Wyszło nieplanowane 150 km, ale było fajnie :D
Dolało nam pod koniec dnia, ale noc była już piękna - wspaniałe niebo.
23:00 z powrotem przy aucie... czyli klasyka.
Dobrze było zobaczyć tą trasę, bardzo fajnie jest zrobiona, ale tak jak WTR'ka. Dla nas, bagienno-górskich stworów, to tzw. JEDNORAZOWE VELO czyli drugi raz całości raczej nie pojedziemy. To nie są Gorce czy Tatry, aby ciągle tu wracać i wracać :)
Niemniej super było obczaić ścieżkę, bo pewnie niektóre jej fragmenty wykorzystamy jako elementy łączące inne wyprawy (w takich konfiguracjach jednorazowe VELA są super, bo można trzasnąć jakiś kierunek i nie wracać potem wioskami, tylko Velem, na przykład po nocy). Tego mi brakuje na przykład przy Paśmie Brzanki - 30 km dobrego terenowego szlaku: Brzanka - Liwocz, ale powrót jest po wioskach, a jakby było tam takie jednorazowe VELO, to byłoby super... no ale może kiedyś, bo coraz więcej tych Velo tu postaje: Eno Velo, Velo Metropolis, Velo Dunajec, WTR, Velo Raba, itp. Będzie co łączyć :D
Dzisiaj jednak Velo Proszowice lub jak ktoś woli Velo Kazimierza (czyli) Wielka wyprawa na północny wschód Krakowa.
Łasisz mi się do pancerza, patrzysz w oczu moich toń
Szkodnik, Velo Kazimierza, kilometry goń, goń, goń! (luźna parafraza TEGO)
Goniąc horyzont
Nie ważne gdzie, ważne że szlakiem :)
Lubimy mostki :)
Droga wije się przez pola
"Deep inside you know
Seeds I plant will grow
One day you will see
And dare to come down to me
Come on, come on now take the chance
"That's right let's dance" (Devil Dance od Metallicy - całość TUTAJ)
Remont by się przydał... a tak serio, to fascynują mnie opuszczone obiekty i ich historia (zwłaszcza ich historia).
Hydro-Szkodnik na waterfall'u :D
Dom zły? A może szczęśliwy... a może przeklęty... któż to wie... niesamowite są takie miejsce
Szkodnik, idź przodem... jakby były Rogate to posłużysz za przynętę :D
Niekończąca się droga :)
Pola, pola, pola...
Przewróciło się, niech leży... i dobrze, klimat robi !!!
Znam takich co by tu lampion dali :D
Coś się bok drogi nam nagle wypionował...
Cmentarz wojenny IWW oraz IIWW (na zielonym szlaku).
Kapliczka z 1666 roku - WOW
Nie tylko Polacy walczyli na wszystkich frontach (i nie tylko w IIWW)
PROM(się)NADA :D
Coś się zaczyna odwalać na niebie - grzmi! W marcu, srogo :D
Niesamowite to niebo!
Linia frontu :)
No i chłosta nas zło...
Krajobraz po chłoście :)
Zjawiskowo :)
Under wicked sky...
"Lay beside me, under wicked sky... " (całość TUTAJ)
Kategoria SFA, Wycieczka
Jak ja kocham Dolinkę Racławki...
-
DST
25.00km
-
Aktywność Wędrówka
Środa, 13 marca 2024 | dodano: 13.03.2024
... tak bardzo, że mogę po niej chodzić i chodzić. Krótki spacer po Dolinkach po śniadaniu zamienił się w spacer po śniadaniu, w porze obiadowej, spacer wieczorem i nocą. Krótki, nie krótki, długi, nie długi - oceny subiektywne zostawmy na boku, spójrzmy w metryki. 25 km pękło, więc chyba nieźle. Wyprawa odbyła się wraz z Amelią i Lenonem.
Miało być fajnie i było. Nie miało być błota, a było.
Skrót z Racławki do Eliaszówki przez tereny kopalni trochę się nam jednak skomplikował :D :D :D
Wąwóz Stradlina w Dolince Racławki :)
Pierwsze prawo lasu: gdy kończy się błoto, zaczynają się wiatrołomy :D 
Skałek nad wodą :)
Racławka to bardziej Beskidy przypomina niż okolice Krakowa - dlatego ją tak lubię
Dżek Pstrąg - GENIALNE !!!
Szlak w kolorze złota :)
Tyle lat a Ci dalej kopią :D 
Zaczyna się trudniejszy kawałek :)
Jest błotko, to cieszymy patelnie :D 
Dużo błotka... co tu jeździło :)
Na zakręcie :)
W okopach... 
Zasysa... 
A wczoraj, po rowerach, zamiataliśmy klatkę schodową... daremnie :P 
"... and there's no one there to comfort you with a helping hand to lend
just remember that..."
MUD WILL NEVER END :D (parafraza tej ballady)
Ładunki podłożone, będzie KABOOM
Dobre miejsce na punkt. Gdyby kiedyś robił jakiś rajd, to dałbym tu zagadkę:
"Uciekając z tych lasów upiornych,
na ledwie żywych ze zmęczenia koniach
wejdź w bramę dóbr przyklasztornych
co postacie trzymają w swych dłoniach" 
Po kamyczkach :D
Kolejne dobre miejsce na punkt :D 
"Płynie rzeka wąwozem jak dnem koleiny, która sama siebie żłobiła,
Rosną ściany wąwozu, z obu stron coraz wyżej,
tam na górze są ponoć równiny;
i im więcej tej wody, tym się głębiej potoczy,
sama biorąc na siebie cień zboczy (…) woda syczy i wchłania, lecz żyje; i zakręca, omija, wsiąka, wspina się, pieni, ale płynie, wciąż płynie... bo źródło wciąż bije" (TUTAJ)
Znowu pod górkę :)
Szkodnik zakapior :D 
"...wybuchła noc, przy drodze pusty dwór
W katedrach drzew, w przyłbicach gór, wagnerowski ton
Za witraża dziwnym szkłem, pustych komnat chłód
W szary pył rozbity czas, martwy, pusty dwór" (TUTAJ)
W katedrach drzew, w przyłbicach gór, wagnerowski ton
Za witraża dziwnym szkłem, pustych komnat chłód
W szary pył rozbity czas, martwy, pusty dwór" (TUTAJ)
Świetne miejsce na punkt !!!
Kolejna noc w lesie :)
Kategoria SFA, Wycieczka
Szkodnik znowu ZAR HOMBARKI !!!
-
DST
92.00km
-
Sprzęt The Darkness
-
Aktywność Jazda na rowerze
Sobota, 9 marca 2024 | dodano: 13.03.2024
Hombarki czyli wyprawa na Górę ŻAR (tą na Spiszu, a nie tą z "basenem" na szczycie :P) oraz na GRANDEUS. Wracamy w Pieniny Spiskie ale nie sami - tym razem z Piotrem (tym od Szabli jakby ktoś nie widział - Piotr od Szabli) :D
Ruszamy z Nowego Targu przez czerwienią zabarwiony Bór (jeśli ktoś ogarnia o jakim rezerwacie mówię), lecimy VELO (na) Czorsztyn, ale po drodze złapiemy jeszcze Przełom Białki. Finalnie skończy się pchaniem i niesieniem w błocie na czerwonym szlaku na Żar oraz dalej na (Mighty) Grandeus czyli na dwie piękne spiskie Pieniny :D :D :D
Powrót przez VELO Dunajec. Tak minie wieczór i poranek... będziemy widzieć, że były dobre :D
Chlup :P
Szkodnik trochę utkno :P 
A tędy dojechaliśmy do miejsca CHLUP :P
Forsowanie krat :)
Przełom (trochę) Białki :D 
Skała w wodzie a tyle radości :D 
Szlakiem w kolorze błękitu...
...walimy na Dębno
Znane i lubiane VELO
Co za architekt to budował? Przecież ta ściana jest krzywa!
KOZY na zamku!!!
Wygląda jak przez okno :D 
I nagle jesteśmy po drugiej stronie
I dymamy pod Żar czerwonym szlakiem
Przynajmniej z ładnymi widokami :)
Mówiłem! :P
Poszarpany ten krajobraz :)
Jeszcze tego nie wiemy, ale "ostre" koła bardzo się przydadzą zaraz
Mlask, mlask... 
Przynajmniej nie pada... 
...ale zaraz my padniemy (bo niesienie idzie w kilometry...)
Ech...
Dziwna konfiguracja...
Teraz trochę lepiej :)
Wyleźli my... 
Szkodnik też wylazł :)
Dobra techniczna ścieżka nad przepaścią :)
Znowu nas noc zastała na trasie :)
...my chyba nie umiemy inaczej :D
Kategoria SFA, Wycieczka
Zawody Ligi B - Siemianowice Śląskie 2024
-
Aktywność Sztuki walki
Niedziela, 3 marca 2024 | dodano: 04.03.2024
Sezon szermierczy "SFA LIGA B" czas zacząć. Pisałem Wam już kiedyś czym jest nasza Liga B (tutaj) oraz opisywałem zawody, które kiedyś dały jej początek (tutaj). Jeśli zatem ktoś nadal nie kojarzy dlaczego organizujemy te dodatkowe zawody, czym różnią się od Ligii A Pucharu 3 Broni w danym roku i skąd nagle na blogu - w marcu - wpis z zawodów szermierczych (skoro zawsze wrzucam takie wpisy jesienią), to te osoby odsyłam do moich poprzednich relacji. Eksperymenty na (naszych) ludziach jednoznacznie wykazały, że ten kierunek rozwoju jest słuszny... nie wiem czy etyczny i chwalebny, ale jednak słuszny. Wyczuwamy ich zapotrzebowanie na przemoc i wychodzimy naprzeciw naszym podopiecznym :P
Pamiętajcie, człowiek nie boi się przemocy jako takiej, ale boi się przemocy źle "umiejscowionej" (jak ktoś nie wierzy, to polecam książkę "Behave - o tym jak biologia wydobywa z nas to co najlepsze i to co najgorsze"). Natomiast my tą przemoc umiejscawiamy bardziej niż dobrze i tej wersji będę się trzymać. Zwłaszcza, że nasze największe hardcore'y do Ligii B to wstępu nie mają (Oni mają się tłuc w lidze A). Zawodnicy młodsi stażem mogą zatem naprawdę poszaleć, a szanse na medale zdaje się raczej przybliżać niż oddalać.
Tym razem pada na Siemianowice Śłąskie, bo zawody te staramy się w różnych latach rozrzucić po naszych filiach.
Kiedy my z Basią toniemy w błotach Beskidu Niskiego w sobotę, nasi zawodnicy walczą w eliminacjach Szpady i Szabli.
My stawimy się tam w niedzielę, oglądnąć eliminację Rapiera, a następnie sędziować finały wszystkich 3 broni. No co!? Duble się same nie rozdadzą - przyjechałem tutaj jeść ciastka i dawać duble i wiecie co? Ciastka się skończyły :P
Flash of the blade :D
PAC :P (niemal słyszę to "pac")
Zdradzić Wam tajemnicę uników: źle zrobione uniki nie działają :P
A dobrze postawiona zasłona działa :)
"...a niewprawną puścisz dłonią, w pysk odbije stali siła. Tak się naucz robić bronią by naturą swą służyła" (klasyk - TUTAJ)
Dokładnie tak! W przypadkach relacji z zawodów w Trójboju Klasycznym (Szpada, Szabla, Rapier) w Lidze A zwykle wrzucam Wam także kilka słów o samej szermierce lub systemie naszych zawodów. Nierzadko sygnalizuję tutaj tematy związane z taktyką i strategią, bo to jest ten etap rozwoju, w którym zawodnicy muszą pokochać te pojęcia jeśli marzą o wysokich wynikach i wspinaniu się po szczebelkach rankingu.
Mało jednak było o sztuce operacyjnej (a to przecież wielka trójca każdej walki: strategia, taktyka oraz sztuka operacyjna). Roboczo nazwałbym działania operacyjne techniką czyli umiejętność wykonania założeń taktycznych. Cóż z tego, że wiecie iż przeciwnik nie radzi sobie - na przykład - z natarciami zwodzonymi, kiedy:
- nie umiecie wykonać sugestywnego zwodu
- spóźniacie wyminięcie (na przykład poprzez zbyt szeroki ruch klingą)
- "łapiecie się" na układ zasłon przeciwnika bo nie zrobiliście odpowiedniego typu wypadu (na przykład "z narastającą prędkością") więc niespełniony jest warunek trafiania w odsłaniany, a nie odsłonięty wycinek pola trafienia
Innymi słowy wasz poziom techniczny musi Wam umożliwiać wykonanie działania, jakie zaplanujecie. I tak... wielu zawodników nie umie planować walki, gdy zaczyna swoją przygodę z szermierką. Idą po prostu na żywioł i walczą z każdym przeciwnikiem tak samą, po prostu tak jak umieją. I to nieraz Wam opisywałem, ale mamy także drugą stronę medalu.
Zaplanowanie to jedno, ale wykonanie to inna bajka. Jeśli chcecie sięgnąć po mistrzostwo, to wszystkie te 3 umiejętności (wspomniane wyżej) musicie rozwijać równolegle.
Dlatego tak bardzo dojeżdżamy Was na treningach o przykładanie się do ćwiczeń.
Technika zawsze się degeneruje w walce - zawsze i u każdego. Tego nie da się uniknąć, bo walka to nie są komfortowe warunki lekcji, ale konieczność wykonania działania na pełnej prędkości, w dobrym timinigu i przy trudnym warunku, bo przeciwnik próbuje Wam je uniemożliwić. Im lepiej zatem opanujesz ruch w warunkach "lekkich", im lepiej się go nauczysz, im lepiej zakodujesz go jako "nawyk czuciowo-ruchowy", tym mniej się on zdegeneruje w walce.
Pisałem Wam kiedyś, że ś.p. Profesor Czajkowski wyróżniał 4 poziomy rozwoju: etap wstępny, etap początkowy, etap zawodniczy i etap mistrzowski. Poziomy zawodnicze i mistrzowskie omawialiśmy sobie w relacji z Mistrzostw i zawodów lokalnych. Spójrzmy zatem na dwa pierwsze etapy - świetnie przecież pasuję do zawodów w ramach Ligii B.
Rzut czyli "that's what I call: BIG AIR" :D
Jak ja kocham walki rapierowe :)
"Wyobraź sobie, że to biszkopt" :P :P :P - cytat pochodzi stąd
Jak myślicie zdąży z tą zasłoną czy Rapier wjedzie w podbrzusze? :D
Bro, do you even lift?
Pierwszą rzeczą jaką musicie sobie uświadomić, to to że na pierwszych etap sprawność fizyczna odgrywa ogromne znaczenie. Na poziomie wstępnym i początkowym taktyka i technika nie odgrywają aż tak wielkiej roli, bo musicie najpierw osiągnąć pewien poziom sprawności ogólnej (siły, szybkości, koordynacji/zborności ruchowej, wytrzymałości i rozciągnięcia). Co chcę przez to powiedzieć? NAKUR***CIE POMPKI !!! Dużo pompek :P
Musicie poznać własne ciało i jego możliwości. Nie mówię tutaj o samym poziomie pobudzenia bo to zagadnienie wchodzące w waszą psychę jako zawodnika i to jest osobny temat... temat rzeka, ale dziś o ograniczeniach jakie uniemożliwiają Wam np. kondycyjne wytrzymanie walki. Owszem są taktyczne sposoby, aby sobie z tym poradzić, ale to działa od pewnego momentu dopiero. Jak nie zareagujecie na działanie przeciwnika (czas reakcji), jeśli nie dacie rady operować bronią bo jest dla Was za ciężka, jeśli dusicie się pod maską po wykonaniu 4 kroków w pracy nóg.... to o czym my mówimy.
Możemy Was nauczyć wszystkiego, ale nie tego (co nie znaczy, że nie możemy Was srogo dojechać na siłówce i "przebiegach"). Praca po waszej stronie musi jednak także zostać wykonana. Musimy mieć na czym pracować. Zrobisz 15 pompek, ale nie na kolanach... na zasadzie, "gleba i ciśniesz". 15 - 20... no dobra chociaż 10. Jeśli nie, to co tu jeszcze robisz --> wyjazd naku***iać pompy!
Zrobisz przewrót w przód, przewrót w tył, gwiazdę? Jeśli nie, to wyjazd nak***iać przewroty (najlepiej do ze-rzygania i potem jeszcze trochę) :P
Prawdziwy ze mnie trener-współczujący, prawda? W SFA możesz zawsze na to liczyć... na ciepłe słowo: na przykład KALORYFER :P
Dostałeś, noś je z dumą... na plecach wbiegając po schodach :P
Pamiętaj: przeciwnik nigdy nie jest zbyt szybki, to Ty jesteś za wolny.
Przeciwniki nigdy nie jest zbyt silny, to Ty jesteś za słaby.
Braki w sprawności (np. w związku z kontuzjami, ograniczeniami i innymi takimi) skompensujemy techniką i taktyką, ale nigdy nie skompensujemy totalnej słabości ogólnej.
Na tych etapach walki często wygrywają po prostu osoby, które są sprawniejsze fizycznie, szybsze, silniejsze - niekoniecznie lepsze technicznie.
Niestety, takie to życie parszywe... tak już jest, więc "gleba i ciśniesz" :P
A jak wejdziesz już na pewien poziom sprawności ogólnej i to wcale niekoniecznie tak kosmiczny jak to się wydaje, to otworzy się przed Tobą nowy świat - świat taktyki i wyboru działań. Będzie to kolejny etap twojego rozwoju... trudniejszy etap.
I tym optymistycznym - typowym dla SFA - akcentem kończę na dziś i wrzucam ostatnią porcję zdjęć.
Do zobaczenia gdzieś na sali lub/i planszy!
Zasłona dziewiąta - rzadkość! Zwykle jest ona intuicyjna gdy braknie czasu i miejsca na przeciw-szóstą lub czwartą oporową. Spektakularne, zaiste spektakularne!
Zdradzić Wam tajemnicę zasłony 3-ciej? Źle postawiona trzecia nie działa :P
Znowu dynamicznie
Krążki :P
Pamiętajcie, człowiek nie boi się przemocy jako takiej, ale boi się przemocy źle "umiejscowionej" (jak ktoś nie wierzy, to polecam książkę "Behave - o tym jak biologia wydobywa z nas to co najlepsze i to co najgorsze"). Natomiast my tą przemoc umiejscawiamy bardziej niż dobrze i tej wersji będę się trzymać. Zwłaszcza, że nasze największe hardcore'y do Ligii B to wstępu nie mają (Oni mają się tłuc w lidze A). Zawodnicy młodsi stażem mogą zatem naprawdę poszaleć, a szanse na medale zdaje się raczej przybliżać niż oddalać.
Tym razem pada na Siemianowice Śłąskie, bo zawody te staramy się w różnych latach rozrzucić po naszych filiach.
Kiedy my z Basią toniemy w błotach Beskidu Niskiego w sobotę, nasi zawodnicy walczą w eliminacjach Szpady i Szabli.
My stawimy się tam w niedzielę, oglądnąć eliminację Rapiera, a następnie sędziować finały wszystkich 3 broni. No co!? Duble się same nie rozdadzą - przyjechałem tutaj jeść ciastka i dawać duble i wiecie co? Ciastka się skończyły :P
Flash of the blade :D
PAC :P (niemal słyszę to "pac")
Zdradzić Wam tajemnicę uników: źle zrobione uniki nie działają :P
A dobrze postawiona zasłona działa :)
"...a niewprawną puścisz dłonią, w pysk odbije stali siła. Tak się naucz robić bronią by naturą swą służyła" (klasyk - TUTAJ)
Dokładnie tak! W przypadkach relacji z zawodów w Trójboju Klasycznym (Szpada, Szabla, Rapier) w Lidze A zwykle wrzucam Wam także kilka słów o samej szermierce lub systemie naszych zawodów. Nierzadko sygnalizuję tutaj tematy związane z taktyką i strategią, bo to jest ten etap rozwoju, w którym zawodnicy muszą pokochać te pojęcia jeśli marzą o wysokich wynikach i wspinaniu się po szczebelkach rankingu.
Mało jednak było o sztuce operacyjnej (a to przecież wielka trójca każdej walki: strategia, taktyka oraz sztuka operacyjna). Roboczo nazwałbym działania operacyjne techniką czyli umiejętność wykonania założeń taktycznych. Cóż z tego, że wiecie iż przeciwnik nie radzi sobie - na przykład - z natarciami zwodzonymi, kiedy:
- nie umiecie wykonać sugestywnego zwodu
- spóźniacie wyminięcie (na przykład poprzez zbyt szeroki ruch klingą)
- "łapiecie się" na układ zasłon przeciwnika bo nie zrobiliście odpowiedniego typu wypadu (na przykład "z narastającą prędkością") więc niespełniony jest warunek trafiania w odsłaniany, a nie odsłonięty wycinek pola trafienia
Innymi słowy wasz poziom techniczny musi Wam umożliwiać wykonanie działania, jakie zaplanujecie. I tak... wielu zawodników nie umie planować walki, gdy zaczyna swoją przygodę z szermierką. Idą po prostu na żywioł i walczą z każdym przeciwnikiem tak samą, po prostu tak jak umieją. I to nieraz Wam opisywałem, ale mamy także drugą stronę medalu.
Zaplanowanie to jedno, ale wykonanie to inna bajka. Jeśli chcecie sięgnąć po mistrzostwo, to wszystkie te 3 umiejętności (wspomniane wyżej) musicie rozwijać równolegle.
Dlatego tak bardzo dojeżdżamy Was na treningach o przykładanie się do ćwiczeń.
Technika zawsze się degeneruje w walce - zawsze i u każdego. Tego nie da się uniknąć, bo walka to nie są komfortowe warunki lekcji, ale konieczność wykonania działania na pełnej prędkości, w dobrym timinigu i przy trudnym warunku, bo przeciwnik próbuje Wam je uniemożliwić. Im lepiej zatem opanujesz ruch w warunkach "lekkich", im lepiej się go nauczysz, im lepiej zakodujesz go jako "nawyk czuciowo-ruchowy", tym mniej się on zdegeneruje w walce.
Pisałem Wam kiedyś, że ś.p. Profesor Czajkowski wyróżniał 4 poziomy rozwoju: etap wstępny, etap początkowy, etap zawodniczy i etap mistrzowski. Poziomy zawodnicze i mistrzowskie omawialiśmy sobie w relacji z Mistrzostw i zawodów lokalnych. Spójrzmy zatem na dwa pierwsze etapy - świetnie przecież pasuję do zawodów w ramach Ligii B.
Rzut czyli "that's what I call: BIG AIR" :D
Jak ja kocham walki rapierowe :)
"Wyobraź sobie, że to biszkopt" :P :P :P - cytat pochodzi stąd
Jak myślicie zdąży z tą zasłoną czy Rapier wjedzie w podbrzusze? :D
Bro, do you even lift?
Pierwszą rzeczą jaką musicie sobie uświadomić, to to że na pierwszych etap sprawność fizyczna odgrywa ogromne znaczenie. Na poziomie wstępnym i początkowym taktyka i technika nie odgrywają aż tak wielkiej roli, bo musicie najpierw osiągnąć pewien poziom sprawności ogólnej (siły, szybkości, koordynacji/zborności ruchowej, wytrzymałości i rozciągnięcia). Co chcę przez to powiedzieć? NAKUR***CIE POMPKI !!! Dużo pompek :P
Musicie poznać własne ciało i jego możliwości. Nie mówię tutaj o samym poziomie pobudzenia bo to zagadnienie wchodzące w waszą psychę jako zawodnika i to jest osobny temat... temat rzeka, ale dziś o ograniczeniach jakie uniemożliwiają Wam np. kondycyjne wytrzymanie walki. Owszem są taktyczne sposoby, aby sobie z tym poradzić, ale to działa od pewnego momentu dopiero. Jak nie zareagujecie na działanie przeciwnika (czas reakcji), jeśli nie dacie rady operować bronią bo jest dla Was za ciężka, jeśli dusicie się pod maską po wykonaniu 4 kroków w pracy nóg.... to o czym my mówimy.
Możemy Was nauczyć wszystkiego, ale nie tego (co nie znaczy, że nie możemy Was srogo dojechać na siłówce i "przebiegach"). Praca po waszej stronie musi jednak także zostać wykonana. Musimy mieć na czym pracować. Zrobisz 15 pompek, ale nie na kolanach... na zasadzie, "gleba i ciśniesz". 15 - 20... no dobra chociaż 10. Jeśli nie, to co tu jeszcze robisz --> wyjazd naku***iać pompy!
Zrobisz przewrót w przód, przewrót w tył, gwiazdę? Jeśli nie, to wyjazd nak***iać przewroty (najlepiej do ze-rzygania i potem jeszcze trochę) :P
Prawdziwy ze mnie trener-współczujący, prawda? W SFA możesz zawsze na to liczyć... na ciepłe słowo: na przykład KALORYFER :P
Dostałeś, noś je z dumą... na plecach wbiegając po schodach :P
Pamiętaj: przeciwnik nigdy nie jest zbyt szybki, to Ty jesteś za wolny.
Przeciwniki nigdy nie jest zbyt silny, to Ty jesteś za słaby.
Braki w sprawności (np. w związku z kontuzjami, ograniczeniami i innymi takimi) skompensujemy techniką i taktyką, ale nigdy nie skompensujemy totalnej słabości ogólnej.
Na tych etapach walki często wygrywają po prostu osoby, które są sprawniejsze fizycznie, szybsze, silniejsze - niekoniecznie lepsze technicznie.
Niestety, takie to życie parszywe... tak już jest, więc "gleba i ciśniesz" :P
A jak wejdziesz już na pewien poziom sprawności ogólnej i to wcale niekoniecznie tak kosmiczny jak to się wydaje, to otworzy się przed Tobą nowy świat - świat taktyki i wyboru działań. Będzie to kolejny etap twojego rozwoju... trudniejszy etap.
I tym optymistycznym - typowym dla SFA - akcentem kończę na dziś i wrzucam ostatnią porcję zdjęć.
Do zobaczenia gdzieś na sali lub/i planszy!
Zasłona dziewiąta - rzadkość! Zwykle jest ona intuicyjna gdy braknie czasu i miejsca na przeciw-szóstą lub czwartą oporową. Spektakularne, zaiste spektakularne!
Zdradzić Wam tajemnicę zasłony 3-ciej? Źle postawiona trzecia nie działa :P
Znowu dynamicznie
Krążki :P
Kategoria SFA
Gdzie jedziesz? BARANIE !!!
-
DST
40.00km
-
Sprzęt The Darkness
-
Aktywność Jazda na rowerze
Sobota, 2 marca 2024 | dodano: 04.03.2024
Dokładnie tak: Przełęcz Dukielska oraz góra BARANIE (754m). Wstępnie planowaliśmy wyprawę w Góry Opawskie ale prognozy pokazywały, że może tam być różnie pod kątem deszczu. Robimy zatem "pivot na Jugowostok" :P (południowy-wschód) i ruszamy w Beskid Niski, na Przełęcz Dukielską oraz szczyt Barnie zdobyty szlakiem granicznym.
Po drodze porwiemy jeszcze Kingę oraz jej "speca", a następnie już w trójkę zameldujemy się w Zyndranowej.
Stamtąd czarnym szlakiem na granicę, potem Przełęcz Dukielską i dalej cały czas granicznym szlakiem aż na Baranie. A powrót?
Coś się wymyśli... no i wymyśliliśmy... żółty szlak przez polską Dolinę Śmierci czyli przez zniszczone podczas operacji dukielsko-preszowskiej wioski.
Twierdza Karpaty czyli czy da się zatrzymać armię, dla której dowództwa straty ponad 120 tysięcy ludzi i 500 czołgów w walce o dość niewielki obszar, są w pełni akceptowalne i maszeruje ona dalej...
"As for me, I knew exactly what the situation was in Dukla Pass. Moscow had demanded it."Po drodze porwiemy jeszcze Kingę oraz jej "speca", a następnie już w trójkę zameldujemy się w Zyndranowej.
Stamtąd czarnym szlakiem na granicę, potem Przełęcz Dukielską i dalej cały czas granicznym szlakiem aż na Baranie. A powrót?
Coś się wymyśli... no i wymyśliliśmy... żółty szlak przez polską Dolinę Śmierci czyli przez zniszczone podczas operacji dukielsko-preszowskiej wioski.
Twierdza Karpaty czyli czy da się zatrzymać armię, dla której dowództwa straty ponad 120 tysięcy ludzi i 500 czołgów w walce o dość niewielki obszar, są w pełni akceptowalne i maszeruje ona dalej...
- cytat przypisywany dowódcy całej operacji, marszałkowi Iwanowi Koniewowi (w praktyce otrzymał on rozkaz sforsowania Twierdzy Karpaty w zasadzie z marszu, starty nie miały większego znaczenia - liczył się cel. Wspominałem Wam już kiedyś, że ja osobiście nie przepadam za zarządzaniem przez cele...?)
Błota Beskidu Niskiego to jest legenda :)
Brody, brody, brody - kolejna unikalna cecha Beskidu-nie-takiego-Niskiego
Kinga sprawdza czy nie znajdziemy tutaj wrót do Narnii :)
Na granicy
Drogi są tutaj... umowne :)
Wzdłuż słupków
Szkodnik cieszy patelnie, że znowu się trzeba przedzierać :P
Wprost z fabryki traktorów - sezony 1941 - 1945 (później w sumie także :P)
Muzeum nad Przełęczą Dukielską
Pomnik poległych
Pomnik saperów, którzy po wojnie rozminowywali te tereny (szacuje się, że musieli rozbroić około 25 tys min... wielu z nich zginęło)
Była przełęcz więc musi być pod górę
Srogo pod górę :P
W poszukiwaniu electro :D
Linia widnokręgu oraz linie energetyczne :)
To przed nami (za drzewami) już czeka - niech Was nie zmyli, że jest w dół :P
Im więcej zjedziesz...
... tym więcej dymasz pod górę potem :P
No właśnie...
Baranie - szczyt! Po lewej ruiny wieży widokowej
Tabliczki
Znowu nas noc zastała
Kamienny most w Olchowcu - kapitalne miejsce
Znowu przez brody, tyle że teraz po zmroku
Coś chyba sponiewierało słupa :P - okolice nieistniejącej już wsi Wilsznia
Rekonstrukcja posterunku granicznego
Nieistniejąca już wieś - Smereczyna
Piękne upamiętnienie dawnych czasów
Kategoria SFA, Wycieczka
mini Bike Orient - Ceteń
-
DST
68.00km
-
Sprzęt The Darkness
-
Aktywność Jazda na rowerze
Sobota, 24 lutego 2024 | dodano: 25.02.2024
Po śniegu nie ma już w zasadzie nawet śladu i to do poziomu nawet 1000m npm w górach, więc ewidentnie można już zacząć pompować koła, smarować łańcuchy i ostrzyć zębatki! Owszem niewykluczone, że nie dowali po ryju jeszcze zimą w nadchodzących tygodniach, ale na ten moment odpalamy już rower - zwłaszcza że w ostatni weekend lutego odbywa się mniejsza edycja BIKE ORIENTU w okolicach Spalskiego Parku Krajobrazowego.
Spała to lasy, ogromne i nieprzebyte lasy więc na pewno będzie fajnie! No dobra, może nie takie nieprzebyte bo szukaliśmy tu kiedyś bunkrów w Konewce, potem tropiliśmy Demony Wojny, a nawet sprawdziliśmy co kryje się po drugiej stronie lustra... wody zalewu niedaleko stąd. Rok temu zawitaliśmy tu także - tym razem w ramach IT Orientu)
Nie zmienia to faktu, że chętnie tutaj wracamy i nie inaczej jest tym razem. Chętnie pogonimy za lampionami ukrytymi gdzieś w tych leśnych ostępach.
Baza Bike Orientu znajduje się w Ceteniu czyli tym razem przesuwamy się bardzo na wschód lasów spalskich - to dobrze, bo część wschodnią mamy zwiedzoną najmniej.
Coś chyba za bardzo drewniany ten cypel :P
Budzik dzwoni o 4:30, a godzinę później jesteśmy już w drodze, aby zdążyć na odprawę, która odbędzie się kilka minut przed dziewiątą. Na niej dowiemy się, że zawody odbywają się z wykorzystaniem dość nietypowej mapy - mianowice bardziej przypomina mapę sportowego INO niż turystyczną, z tą różnicą, że kolory nie oznaczają tym razem przebieżności lasu, ale jego wysokość. Owszem daje to pewne wskazówki co do przebieżności, bo Im coś niższe tym może być gęstsze, ale takie mapowanie nie będzie działać w każdym przypadku, bo "choinki" mogą być i wysokie i gęste :P
Po otrzymaniu map kreślimy nasz wariant. Nastawiamy się na próbę zrobienia kompletu punktów kontrolnych, bo trasa to w teorii tylko 60 km, a limit czasowy to 8h. Są rajdy gdzie przeloty są takie, że pęka 100 km w 6h, ale tym razem tak nie będzie. W zasadzie nie dotkniemy asfaltu! I to będzie super. Rajd w 99% będzie przebiegał terenowo i to niekoniecznie dobrymi, szutrowymi ścieżkami, ale czasem po piachu, czasem przez krzaki, czasem "po korzonkach". Okaże się, że przez całe 8h nie wyjedziemy z lasu i jak dla mnie to REWELACJA!
Nasz plan to pętla startująca w kierunku wschodnim i tak też startujemy. Już na pierwszym punkcie kontrolnym dojdzie do śmiesznej akcji - po raz kolejny udowodnione zostanie, że działania grupowe wcale nie sprzyjają nawigacji. Kilku zawodników znajduje w lesie starą stodołę i wiszący na niej lampion. Robi się pospolite ruszenie.. nieważne, że numer na lampionie nie zgadza się z oznaczeniem na mapie, nieważne że opis punktu to cypel. Dobra drewniana szopa też się nada. Basia krzyczy do Nich: "prrrr szaleni, to nie jest nasz punkt kontrolny"
Podnosi się bunt, że co my tam wiemy, skoro przecież lampion tutaj wisi. No cóż... powodzenia! my jedziemy dalej i kilkaset metrów dalej łapiemy poprawny - nasz - punkt kontrolny: cypel.
Ciekawe ile osób łącznie podbiło nie ten co trzeba lampion. Acz aby być fair, sami nieraz tak mamy, że jak jest lampion, to się pojawia zew "BRAĆ!!!".
Tym razem uratowało nas poprawne czytanie mapy :)
Cypel nad mokradłami :)
Czuję się obserwowany :P
Pędem w las !!!
"Świat dla nikogo się nie zatrzyma
Zdradzi Cię nie raz
Biegnij przed siebie, kierunek trzymaj
Z wiatrem lub pod wiatr" ... (klasyka polskiej piosenki - TUTAJ)
Prawdziwie ROMAN-tyczny towarzysz :P
Lecimy dalej i przy jednym z punktów spotykamy Romana, który pyta czy mógłby do nas dołączyć i jechać z nami. My lubimy jeździć w grupie, bo to zawsze okazja do prowadzenia ciekawych rozmów i poszerzenia horyzontów... zwłaszcza, jak się człowiek tak zagada, że wyjedzie poza mapę, bo wszyscy gadają, a nikt nie nawiguje. Wtedy to się naprawdę poszerza horyzonty i to o kilometry. Tym razem jednak uda się bez takich wtop - pilnujemy się. Rozmowy prowadzimy na przelotach, ale na skrzyżowaniach staramy się uważać i to nie tylko na pierwszeństwa przejazdów dla dzików czy saren, ale także na kierunek w którym ciśniemy.
Ogólnie ten rajd nawigacyjnie nam siądzie i to całkiem nieźle - objedziemy trasę bez większej wtopy (to rzadkość niespotykana dla naszej marki :D)
Owszem jakieś drobne korekty zawsze się przytrafią ("teraz w lewo... czekaj! miało być w to drugie lewo!").
Teraz uwaga - leci duża seria zdjęć:
Mielimy piach pod kołami :)
Tu produkują miody polskie :)
Lasy te były areną wielu walk partyzanckich majora Hubala. Wiele tu miejsc, które to upamiętniają.
Dobre miejsce na GEO-cache :D
Dobre ruiny zawsze na propsie :)
Leśne upalanie
Jak odnaleźć to jedno drzewo w lesie :)
W głębi lasu...
Trasa poprowadzona jest świetnie - nie wychodzi z lasu. Asfaltu będzie dosłownie 1 km, z licznikiem w ręku i to dlatego, że ktoś go tu wylał chyba przypadkiem :D
Punkty kontrolne ulokowane są w urokliwych miejscach: dawne wyrobisko, pomnik partyzancki, zarośnięte ruiny, jeziorka, itp.
To lubimy, to dla nas jest wyznacznik dobrze zrobionej trasy, a nie jak czasami: dołek, dołek, dołek, dołek, o! odmiana, dołek z kamerdolcem!
(jak się któryś z budowniczych utożsamia, to bez urazy - ale my jesteśmy po prostu wybredni i na trasy patrzymy bardziej turystycznie a nie sportowo).
Wjeżdżamy coraz głębiej w spalskie lasy i szukamy kolejnych lampionów.
Lecą nam kolejne kilometry, ale czas upływa szybciej niż się spodziewaliśmy. Cały czas jest terenowo i dużo lecimy po ścieżkach i korzeniach, a czasem przez krzaki - na azymut.
Czasem natrafimy na leśne autostrady i drogi szybkiego ruchu (szutry), ale częściej walimy przez przecinki i ścieżki, co jednak skutecznie spowalnia przelot.
Trasa 60 km w 8h, na pierwszy rzut oka miła być formalnością, a tu 3.5h robimy jej połowę. Idzie dobrze, ale nie nazwałbym tego formalnością jednak.
Nie sugerujcie się, że widzicie drogę - nie prowadzi na punkt kontrolny :P
Dobra ORIENT'alna "wysiadka"
Nasze bestie :)
No to dymamy pod górkę i przez krzaki :P
Bezbłędnie :D
Przecinki - jeśli myślicie, że my prosto, to jesteście w błędzie - my w lewo :P
Nie-najmądrzejszy świerk
Mimo braku większych błędów nawigacyjnych, to naprawdę zaczyna gonić nas czas. Owszem, jeśli nie wtopimy gdzieś w jakiś spektakularny sposób, to tzw. "komplet" (punktów kontrolnych) raczej nie będzie zagrożony, ale jednak wiecie... 60 km, limit 8h, no zakładaliśmy pewien buffor, który... nam nie grozi.
Zwróćcie uwagę na ważne założenie: jeśli nie wtopimy gdzieś spektakularnie :P
To ważne założenie i uda się je zrealizować, chociaż będę się śmiał ze zdjęcia mapy, na którym Piotrek (budowniczy trasy) nakreśli optymalny wariant.
Będzie na nim taka sytuacja - potrzebujecie ścieżki na zachód i ona w takim kierunku biegnie, ale hmmmm - powiedzmy, że... - ma pewną nieciągłość w terenie. Trzeba skręcić na południe, do większej drogi, pojechać tą drogę i dopiero z niej za jakiś czas, odbić z powrotem na północ aby dotrzeć z powrotem do ścieżki. Innymi słowy trzeba objechać jej pewna nieciągłość :P
Albo walić na wprost - na rympał przez chasz i krzor, nie przejmując się stwierdzeniem "zalecany objazd".
Mówię do Piotra, że to nie był duży odcinek... w znaczeniu tej nieciągłości. Po co to objeżdżać jak można szturmem chaszcz wziąć... i że nie rozumiem, po co ten objazd i czy na pewno jest optymalny. A Piotr: "jak rozwieszałem trasę, to też pocisnąłem na wprost przez krzaki"
Hahaha... doskonałe. Wersja optymalna dyplomatyczno-oficjalna, aby się gawiedź nie burzyła i wersja dla zaawansowanych... w upośledzeniu nawigacyjnym.
Podoba mi się to. Zwłaszcza, że jeden z punktów kontrolnych ma opis "POWALONY ŚWIERK". Zastanawiałem się czy chodzi o to, że jest on jakiś hmmmm dziwny, odbiegający od normy :D
Nie wiem jak sam świerk, ale widzę że przymiotnikiem tym można także opisać nasze umiłowanie objazdów :P
Pamiętajcie, w lesie czy na baganch to wyznajemy zasadę "ani kroku wstecz". My po prostu widzimy drogi, tam gdzie ich nie ma... a tam gdzie są, to czasem z nich nie korzystamy :D
A tymczasem, kolejna seria zdjęć --->
Lampion nad wodami :)
Intrygujący styl malarski tej kapliczki, naprawdę intrygujący
Kolejna przecinka
W stronę światła :D
PędźDoliną Szkodniku :D
Takie drogi mają w sobie coś pięknego :)
Patrzę za plecy, a tam pościg :P
60 km w takim terenie to nie jest spacerek :P
Pkt 6 "Powalony świerk"
Komplet na początek sezonu
Wpadamy do bazy kilka minut po 17:30 czyli około 40 min przed limitem (start opóźnił się o 10 min).
Mamy komplet punktów kontrolnych. Powiedziałbym, że wracamy z nowym standardem, ale wiecie że to nieprawda - to przypadek :D
Zbyt nas ciągnie w chaszcze i bagna, aby zawsze udawało się skończyć trasę z kompletem. Już niedługo odbędzie się tzw. "powrót do średniej", co nie zmienia faktu, że bardzo nas cieszy, iż udało nam się zrobić komplet punktów kontrolnych (25 lampionów).
Dobre upalanie było... tego było mi potrzeba. Bardzo fajna trasa, ciekawe punkty kontrolne i "bez-wtopowo-nawigacyjnie" spędzona sobota. Umiemy w Orient... czasem :D
A czasem nie i wtedy to dopiero jest fajnie :D :D :D
Do zobaczenia na kolejnych trasach.
Spała to lasy, ogromne i nieprzebyte lasy więc na pewno będzie fajnie! No dobra, może nie takie nieprzebyte bo szukaliśmy tu kiedyś bunkrów w Konewce, potem tropiliśmy Demony Wojny, a nawet sprawdziliśmy co kryje się po drugiej stronie lustra... wody zalewu niedaleko stąd. Rok temu zawitaliśmy tu także - tym razem w ramach IT Orientu)
Nie zmienia to faktu, że chętnie tutaj wracamy i nie inaczej jest tym razem. Chętnie pogonimy za lampionami ukrytymi gdzieś w tych leśnych ostępach.
Baza Bike Orientu znajduje się w Ceteniu czyli tym razem przesuwamy się bardzo na wschód lasów spalskich - to dobrze, bo część wschodnią mamy zwiedzoną najmniej.
Coś chyba za bardzo drewniany ten cypel :P
Budzik dzwoni o 4:30, a godzinę później jesteśmy już w drodze, aby zdążyć na odprawę, która odbędzie się kilka minut przed dziewiątą. Na niej dowiemy się, że zawody odbywają się z wykorzystaniem dość nietypowej mapy - mianowice bardziej przypomina mapę sportowego INO niż turystyczną, z tą różnicą, że kolory nie oznaczają tym razem przebieżności lasu, ale jego wysokość. Owszem daje to pewne wskazówki co do przebieżności, bo Im coś niższe tym może być gęstsze, ale takie mapowanie nie będzie działać w każdym przypadku, bo "choinki" mogą być i wysokie i gęste :P
Po otrzymaniu map kreślimy nasz wariant. Nastawiamy się na próbę zrobienia kompletu punktów kontrolnych, bo trasa to w teorii tylko 60 km, a limit czasowy to 8h. Są rajdy gdzie przeloty są takie, że pęka 100 km w 6h, ale tym razem tak nie będzie. W zasadzie nie dotkniemy asfaltu! I to będzie super. Rajd w 99% będzie przebiegał terenowo i to niekoniecznie dobrymi, szutrowymi ścieżkami, ale czasem po piachu, czasem przez krzaki, czasem "po korzonkach". Okaże się, że przez całe 8h nie wyjedziemy z lasu i jak dla mnie to REWELACJA!
Nasz plan to pętla startująca w kierunku wschodnim i tak też startujemy. Już na pierwszym punkcie kontrolnym dojdzie do śmiesznej akcji - po raz kolejny udowodnione zostanie, że działania grupowe wcale nie sprzyjają nawigacji. Kilku zawodników znajduje w lesie starą stodołę i wiszący na niej lampion. Robi się pospolite ruszenie.. nieważne, że numer na lampionie nie zgadza się z oznaczeniem na mapie, nieważne że opis punktu to cypel. Dobra drewniana szopa też się nada. Basia krzyczy do Nich: "prrrr szaleni, to nie jest nasz punkt kontrolny"
Podnosi się bunt, że co my tam wiemy, skoro przecież lampion tutaj wisi. No cóż... powodzenia! my jedziemy dalej i kilkaset metrów dalej łapiemy poprawny - nasz - punkt kontrolny: cypel.
Ciekawe ile osób łącznie podbiło nie ten co trzeba lampion. Acz aby być fair, sami nieraz tak mamy, że jak jest lampion, to się pojawia zew "BRAĆ!!!".
Tym razem uratowało nas poprawne czytanie mapy :)
Cypel nad mokradłami :)
Czuję się obserwowany :P
Pędem w las !!!
"Świat dla nikogo się nie zatrzyma
Zdradzi Cię nie raz
Biegnij przed siebie, kierunek trzymaj
Z wiatrem lub pod wiatr" ... (klasyka polskiej piosenki - TUTAJ)
Prawdziwie ROMAN-tyczny towarzysz :P
Lecimy dalej i przy jednym z punktów spotykamy Romana, który pyta czy mógłby do nas dołączyć i jechać z nami. My lubimy jeździć w grupie, bo to zawsze okazja do prowadzenia ciekawych rozmów i poszerzenia horyzontów... zwłaszcza, jak się człowiek tak zagada, że wyjedzie poza mapę, bo wszyscy gadają, a nikt nie nawiguje. Wtedy to się naprawdę poszerza horyzonty i to o kilometry. Tym razem jednak uda się bez takich wtop - pilnujemy się. Rozmowy prowadzimy na przelotach, ale na skrzyżowaniach staramy się uważać i to nie tylko na pierwszeństwa przejazdów dla dzików czy saren, ale także na kierunek w którym ciśniemy.
Ogólnie ten rajd nawigacyjnie nam siądzie i to całkiem nieźle - objedziemy trasę bez większej wtopy (to rzadkość niespotykana dla naszej marki :D)
Owszem jakieś drobne korekty zawsze się przytrafią ("teraz w lewo... czekaj! miało być w to drugie lewo!").
Teraz uwaga - leci duża seria zdjęć:
Mielimy piach pod kołami :)
Tu produkują miody polskie :)
Lasy te były areną wielu walk partyzanckich majora Hubala. Wiele tu miejsc, które to upamiętniają.
Dobre miejsce na GEO-cache :D
Dobre ruiny zawsze na propsie :)
Leśne upalanie
Jak odnaleźć to jedno drzewo w lesie :)
W głębi lasu...
Trasa poprowadzona jest świetnie - nie wychodzi z lasu. Asfaltu będzie dosłownie 1 km, z licznikiem w ręku i to dlatego, że ktoś go tu wylał chyba przypadkiem :D
Punkty kontrolne ulokowane są w urokliwych miejscach: dawne wyrobisko, pomnik partyzancki, zarośnięte ruiny, jeziorka, itp.
To lubimy, to dla nas jest wyznacznik dobrze zrobionej trasy, a nie jak czasami: dołek, dołek, dołek, dołek, o! odmiana, dołek z kamerdolcem!
(jak się któryś z budowniczych utożsamia, to bez urazy - ale my jesteśmy po prostu wybredni i na trasy patrzymy bardziej turystycznie a nie sportowo).
Wjeżdżamy coraz głębiej w spalskie lasy i szukamy kolejnych lampionów.
Lecą nam kolejne kilometry, ale czas upływa szybciej niż się spodziewaliśmy. Cały czas jest terenowo i dużo lecimy po ścieżkach i korzeniach, a czasem przez krzaki - na azymut.
Czasem natrafimy na leśne autostrady i drogi szybkiego ruchu (szutry), ale częściej walimy przez przecinki i ścieżki, co jednak skutecznie spowalnia przelot.
Trasa 60 km w 8h, na pierwszy rzut oka miła być formalnością, a tu 3.5h robimy jej połowę. Idzie dobrze, ale nie nazwałbym tego formalnością jednak.
Nie sugerujcie się, że widzicie drogę - nie prowadzi na punkt kontrolny :P
Dobra ORIENT'alna "wysiadka"
Nasze bestie :)
No to dymamy pod górkę i przez krzaki :P
Bezbłędnie :D
Przecinki - jeśli myślicie, że my prosto, to jesteście w błędzie - my w lewo :P
Nie-najmądrzejszy świerk
Mimo braku większych błędów nawigacyjnych, to naprawdę zaczyna gonić nas czas. Owszem, jeśli nie wtopimy gdzieś w jakiś spektakularny sposób, to tzw. "komplet" (punktów kontrolnych) raczej nie będzie zagrożony, ale jednak wiecie... 60 km, limit 8h, no zakładaliśmy pewien buffor, który... nam nie grozi.
Zwróćcie uwagę na ważne założenie: jeśli nie wtopimy gdzieś spektakularnie :P
To ważne założenie i uda się je zrealizować, chociaż będę się śmiał ze zdjęcia mapy, na którym Piotrek (budowniczy trasy) nakreśli optymalny wariant.
Będzie na nim taka sytuacja - potrzebujecie ścieżki na zachód i ona w takim kierunku biegnie, ale hmmmm - powiedzmy, że... - ma pewną nieciągłość w terenie. Trzeba skręcić na południe, do większej drogi, pojechać tą drogę i dopiero z niej za jakiś czas, odbić z powrotem na północ aby dotrzeć z powrotem do ścieżki. Innymi słowy trzeba objechać jej pewna nieciągłość :P
Albo walić na wprost - na rympał przez chasz i krzor, nie przejmując się stwierdzeniem "zalecany objazd".
Mówię do Piotra, że to nie był duży odcinek... w znaczeniu tej nieciągłości. Po co to objeżdżać jak można szturmem chaszcz wziąć... i że nie rozumiem, po co ten objazd i czy na pewno jest optymalny. A Piotr: "jak rozwieszałem trasę, to też pocisnąłem na wprost przez krzaki"
Hahaha... doskonałe. Wersja optymalna dyplomatyczno-oficjalna, aby się gawiedź nie burzyła i wersja dla zaawansowanych... w upośledzeniu nawigacyjnym.
Podoba mi się to. Zwłaszcza, że jeden z punktów kontrolnych ma opis "POWALONY ŚWIERK". Zastanawiałem się czy chodzi o to, że jest on jakiś hmmmm dziwny, odbiegający od normy :D
Nie wiem jak sam świerk, ale widzę że przymiotnikiem tym można także opisać nasze umiłowanie objazdów :P
Pamiętajcie, w lesie czy na baganch to wyznajemy zasadę "ani kroku wstecz". My po prostu widzimy drogi, tam gdzie ich nie ma... a tam gdzie są, to czasem z nich nie korzystamy :D
A tymczasem, kolejna seria zdjęć --->
Lampion nad wodami :)
Intrygujący styl malarski tej kapliczki, naprawdę intrygujący
Kolejna przecinka
W stronę światła :D
PędźDoliną Szkodniku :D
Takie drogi mają w sobie coś pięknego :)
Patrzę za plecy, a tam pościg :P
60 km w takim terenie to nie jest spacerek :P
Pkt 6 "Powalony świerk"
Komplet na początek sezonu
Wpadamy do bazy kilka minut po 17:30 czyli około 40 min przed limitem (start opóźnił się o 10 min).
Mamy komplet punktów kontrolnych. Powiedziałbym, że wracamy z nowym standardem, ale wiecie że to nieprawda - to przypadek :D
Zbyt nas ciągnie w chaszcze i bagna, aby zawsze udawało się skończyć trasę z kompletem. Już niedługo odbędzie się tzw. "powrót do średniej", co nie zmienia faktu, że bardzo nas cieszy, iż udało nam się zrobić komplet punktów kontrolnych (25 lampionów).
Dobre upalanie było... tego było mi potrzeba. Bardzo fajna trasa, ciekawe punkty kontrolne i "bez-wtopowo-nawigacyjnie" spędzona sobota. Umiemy w Orient... czasem :D
A czasem nie i wtedy to dopiero jest fajnie :D :D :D
Do zobaczenia na kolejnych trasach.
Kategoria Rajd, SFA
4 "wyspy" - Jasień, Kustrzyca, Krzystonów, Mogielica
-
DST
20.00km
-
Aktywność Wędrówka
Niedziela, 18 lutego 2024 | dodano: 22.02.2024
Mieliśmy już odpalić rower, pewnie gdzieś w Świętokrzyskiem, ale prognozy pogody w tamtym rejonie były co najmniej średnie. Stwierdziliśmy zatem... góry. Dawno przecież nie byliśmy w górach :P (jak nie wyczuliście sami, to mówię że to była ARONIA... wielka, soczysta ARONIA :P :P :P
...bo tradycją naszych styczniowych i lutowych weekendów stał się obiad w jakimś schronisku: Durbaszka, Markowe Szczawiny, Szyndzielnia, Biskupia Kopa, Pilsko).
Końcówka zimy w górach to jednak albo resztki śliskiego śniegu albo błoto i ciapa. Dlatego też nadal jeszcze bez rowerów. Dużo się ostatnio dzieje, a góry pozwalają nam zachować jakąś tam równowagę psychiczną. Czytałem o tym w komiksach :P
" - Stałem się twardzielem?
- Nie, twoje ciało jest słabe. Góry. Góry będą lekarstwem" (a dokładnie TUTAJ)
Dziś jednak bez obiadu w schronisku :P...bo tradycją naszych styczniowych i lutowych weekendów stał się obiad w jakimś schronisku: Durbaszka, Markowe Szczawiny, Szyndzielnia, Biskupia Kopa, Pilsko).
Końcówka zimy w górach to jednak albo resztki śliskiego śniegu albo błoto i ciapa. Dlatego też nadal jeszcze bez rowerów. Dużo się ostatnio dzieje, a góry pozwalają nam zachować jakąś tam równowagę psychiczną. Czytałem o tym w komiksach :P
" - Stałem się twardzielem?
- Nie, twoje ciało jest słabe. Góry. Góry będą lekarstwem" (a dokładnie TUTAJ)
Piękna wstęga drogi
Szlak w kolorze kruszcu
Czy to widok z Kustrzycy?
Tak :)
Robi wrażenie :)
Ławeczka Benedykta na Jasieniu
Tam idziemy!
Po drodze zaliczymy jeszcze Krzysztona :D
Ile to już razy - chodź pomaluj mój szlak, na żółto i na niebiesko :)
Wiosna w pełni - miejscami :)
Bo miejscami jeszcze trochę śniegu zalega
Wieża coraz bliżej :)
Rano nie było żadnych widoków, ale popołudnia często oczyszczają atmosferę - dosłownie :D
Jest ładnie :)
Ciśniemy w kierunku szczytu
Widok z okienka :)
Widok z progu :D 
Który to już raz tu jesteśmy :P
Niezmiennie :)
Zaczyna się zachód słońca :)
Wyszły!!!
Tego nie widać, ale było zimno. Naprawdę cholernie zimno :)
Gra świateł
Ile pagórów się zmieści w kadrze :)
"Mein Herz schlägt nicht mehr weiter nur der Regen weint am Grab..." (znacie w TEJ WERSJI?)
Już po zachodzie słońca
Powrót pod gwiazdami
Kategoria SFA, Wycieczka
