Świąteczny wyjazd między "n"-tym a "k"-tym spotkaniem rodzinnym, czyli trzeba skorzystać z pięknej pogody... taaa ładniej pogody, gdy słońce zgaśnie, to po zmroku zrobi się "-5" i nas mocno pogryzie. Naprawdę mocno, zwłaszcza nad jeziorami i innymi dużymi akwenami. 
Nie zmienia to faktu, że uda się wykorzystać ten (jakże krótki) dzień w pełni, bo wpadnie nam sporo atrakcji.
Przede wszystkim latarnia morska... kosmos :D :D :D
To nie Niechorze, to nie Smołdzino, to LIBIĄŻ żąda dostępu do morza i buduje infrastrukturę z wyprzedzeniem.
Zaraz potem odnajdziemy ogromne,opuszczone osiedle - MEGA MIEJSCE. Zapisujemy w Garminie... może kiedyś damy punkt kontrolny jakiegoś rajdu. Kochamy takie miejsca... a tutaj, zwłaszcza jeden z budynków zrobił na nas naprawdę duże wrażenie.
Następnie poszukamy CHOMIKÓW, które ukrywają się w okolicy Jaworzna - uda się dorwać DRWALA z Byczyny oraz KOLEJARZA z Szczakowej.
Potem pomylimy Święta i zdobędziemy GÓRĘ WIELKANOCNĄ... w Boże Narodziny. To był plan klasy jak nasza nawigacja na rajdach - Wielkanoc, Boże Narodzenie. Święta to święta :D
Odwiedzimy także WYDRĘ z polskich MALEDIWÓW :D
Na koniec ruszymy szlakami nad nasz ukochany Kozi Bród i obczaimy pewien baaaardzo dziki "niebieski" rowerowy... stary i zapomniany, idący inaczej niż na mapie, więc skończy się nocną nawigacją w lesie, a powrót do auta będzie wyzwaniem (krzory, pola pełne błota, forsowanie autostrady A4, znikające ścieżki i -5 na termometrze... co ciekawe, błoto postanowiło nie zdążyć jeszcze zamarznąć i mimo mrozu starało się lepić do kół ram...)  

I znowu tytuł lekko z dupy, ale gwarantuję Wam że jest jak z Balzaca "ALL IS TRUE"... tylko kontekst ma znaczenie :P
Dawno nie byliśmy na rowerach i już nas skręcało... ciągle tylko te góry i góry w śniegu :D :D :D
Ileż można? Chyba sporo jak spojrzycie na tablicę Basi na FB. No ale na rower też by pasowało jeszcze w tym roku wskoczyć.
Na północy zachód od Krakowa ma być ładnie, więc ruszamy do Świerklańca, w którym kiedyś podziwialiśmy Pałac Kawalera rodziny Donnersmack oraz fantastyczne rzeźby: WALCZĄCE ZWIERZĘTA.... ech, ale kiedy to było? (WTEDY).
Rendez Vous to leśne schronienie, niegdyś domek myśliwski, na które wpadliśmy w 2020 roku realizując projekt "Lasy na zamówienie" dla Kamili (TUTAJ)
Lasy obok Miasteczka Śląskiego i Tarnowskich Gór są jednak ogromne i zostało w nich jeszcze wiele miejsc i szlaków do odwiedzenia.
Zaczynamy jednak od Świerklańca bo obok wejścia do parku pałacowego znajduje się tam... MEGA WYPASSS CUKIERNIA!
Po prostu boska. Parkujemy, ściągamy z dachu auta rowery i... kupujemy rogaliki z marmoladą, eklery, szarlotkę, kostki piernikowe w czekoladzie, choinki-galaretki w cukrze, babkę marmurkową, "lizaki" z ziemniaczków oblanych lukrem, oponki... trochę z tego idzie do plecaka, dużo do auta. Ponoć szczęścia nie da się kupić - polemizowałbym, polemizowałbym... :D
Przemiłe ekspedientki za ladą nie mogą ukryć rozbawienia gdy nasz z Basią dialog wygląda mniej więcej tak:

Ja: Jeszcze to... i to, i trochę tego.
Basia: Nie bierz za dużo.
Ja: No dobrze, to będzie tyle
Basia: Jak tyle! Przecież nie wziąłeś jeszcze... :D

Czyli pozory rozsądku zachować trzeba, ale nie aż tak aby się dobrze nie zaopatrzyć :P
Doładowani pod sufit auta i tak, że plecaki niemal pękają od dobroci, ruszamy pojeździć sobie po lasach.
Pierwszym celem jest jednak zdobyć pewne ROMANTYCZNE ruiny w Orzechu (czyli sztuczne, z epoki romantyzmu) - warto poczytać kilka słów o historii tego miejsca TUTAJ. 
Potem już "zanurkujemy" głęboko w lasy i nie wyjedziemy z nich przed nocą.

Schody dobre do jazdy (w górę także!)

Wbijamy na zielony szlak

Kierujemy się w stronę Orzecha, ale trzeba będzie przeskoczyć na szlak czerwony...

...a końcówkę zupełnie bez szlaku, polami i ścieżkami...

...ale udało się - znalezione :)

Sterowanie głosowe (zupełnie jak hasło do windy w "Seksmisji" :D)

Kolejny pałac na naszej drodze :)

Do lasu, do lasu, do lasu !!!

HERE SPEECHING AMERICANO :D

Zacny ten akwen :)

Nad wody spokojne :)

JESTEM POCIĄGĘĘĘĘĘ

Przeloty

Potężne przeloty

CIS - drzewo, które odkryło tajemnicę nieśmiertelności... (nie wierzycie? To zobaczcie tutaj TUTAJ)

Stanica!! Jak kiedyś będziemy lecieć coś długodystansowego z północy lub zachodu, to dobrze zapamiętać że mają tutaj tak zacne wiaty

PLAN: zdążyć na RENDEZ VOUS przed zachodem słońca!

Ciśniemy tak, że pęd nas wytrąca z równowagi :D

Kolejny nietypowy szlak wpada do naszej kolekcji

Czy zdążymy na RENDEZ VOUS przed zachodem słońca... słońce coraz niżej, a drogi jeszcze sporo. CIŚNIEMY !!!

Udało się !!! "Nasze rendez vous..."

Kolejna salwa z HIMARS'a? (tutaj...)

Słońce już gaśnie...

... nadchodzą ciemności

No i nadeszły... pamiętajcie aby być wtedy tymi, którzy niosą światło (w każdym rozumieniu tego stwierdzenia)

Inna sprawa, że my umiemy sobie radzić z ciemnościami - zmieniam po prosty tryb widzenia :P

OOOO... tego nie widzieliśmy, czyli wygląda na to że te lasy jeszcze niejedną tajemnicę skrywają. Cóż, trzeba będzie tu znowu wrócić... i do cukierni także :D

Jako, że mamy dzisiaj dzień wolny, postanawiamy wyjść sobie na Babia Górę zobaczyć zachód słońca. Parkujemy na "Krowiarkach" o 13:15 bo w góry wychodzi się przecież z samego rana :P (no ale pamiętacie, że "...siódma rano to dla mnie noc").
Na szczycie spotkaliśmy GOPR'owca na spacerze :)
Robił On pomiar prędkości wiatru i mówi: 110 km/h... ogólnie to urywało łeb.

No i dotarliśmy do końca Pucharu 3 Broni 2024. Eh, ale to minęło! Masakra jak ten czas leci - przecież jeszcze przed chwilą zawodnicy przygotowywali się do pierwszych zawodów sezonu! A teraz? Jesteśmy już po wszystkich zmaganiach i rozstrzygnięciach. Ha, powiem więcej: zaczynają się przygotowania do Ligii B na wiosnę 2025 roku. Można zatem powiedzieć, że nie zwalniamy tempa! Zostańmy jednak jeszcze na chwilę, na pewnej hali sportowej w Siemanowicach Śląskich, bo to właśnie tam odbyły się najważniejsze zawody sezonu 2024 czyli MISTRZOSTWA. Jak zawsze zapodam Wam ze dwa słowa o samych zawodach jako takich oraz pewną "lekcję" szermierki. To już pewna tradycja na tym blogu :)   

Kiedy będzie łatwo? Już było !!!
Dokładnie tak! Kiedyś dostawało się medale za każdą z konkurencji osobno, więc jak mieliście trochę szczęścia to dało się przywieźć z takich Mistrzostwa 4 medale (w Szpadzie, Szabli, Rapierze plus jeden za wynik w Trójboju Klasycznym). Od jakiegoś czasu nie ma już takiej opcji. Teraz liczy się tylko wynik w Trójboju czyli suma waszych wyników we wszystkich z wyżej wymieniony konkurencji. To oznacza, że aby przywieźć medal z Mistrzostwa to trzeba uzyskać dobre wyniki we wszystkich broniach. Co ciekawe, czasem wystarczy mieć na przykład trzy razy czwarte miejsce, aby wskoczyć na podium w Trójboju, ale dzieje się to dość rzadko... częściej, aby zdobyć medal medal, to musicie mieć jednak sumę "trzech podium". 
Podniosło to trudność niebotycznie, no ale jesteśmy przecież w Lidze A - profesjonalnej, więc nie oczekujcie taryfy ulgowej. Bilety ulgowe przysługują tylko młodszym (stażem), znajdziecie to w zasadzie w każdym regulaminie :)
Co więcej, pamiętajcie że u nas, samo dostanie się do finału, wcale nie oznacza od razu jakiegoś medalu. Zawsze można dostać wynik postaci: cztery czwarte miejsca. Stanie się tak, gdy postanowicie zakończyć wszystkie swoje walki trafieniami obopólnymi. Ach, jak ja wtedy lubię bawić się tymi nieprzyznanymi, nierozdanymi medalami. Topię je sobie na kuchence, podgrzewając posiłek nocą gdzieś w lesie na jakieś ultra wyrypie... ach jak wtedy pięknie płyną... niczym łzy zawodników, którzy musieli obejść się smakiem. Piękne uczucie :D
Pamiętacie moją dywizję... eee... dewizę sędziowską? "Zawsze przychylę się na waszą niekorzyść" :P
ZAWSZE. Tak więc moi Drodzy, jeśli pytacie kiedy będzie łatwiej, to mówię, że już było, a teraz proszę zabrać się za trening i przygotowania do kolejnego sezonu zawodów :P  

No dobrze... zawsze piszę Wam coś o walce i szermierce jako takiej, więc nie może być inaczej i tym razem.
Ostatnio, przy okazji relacji z Pucharu Wieliczki, poruszaliśmy temat jak odmiennie wygląda walka bronią białą, od tego co widzimy w filmach czy grach. Skończyliśmy konkluzją, że więcej nie zawsze znaczy lepiej. Kto nie widział lub nadal nie wie o co chodzi, tego odsyłam do wpisu z tamtych zawodów.
Może zostańmy zatem w okolicy tego tematu, zwłaszcza że na koniec tej relacji mam dla Was "historię jednej akcji", w której obserwowaliśmy dość widowiskowy, ale i skuteczny unik - a tak naprawdę asekurację upadku połączoną z wycofaniem się/unikiem. No właśnie, upadek... to się zdarza. Wchodzimy w zwarcia, walczymy na pełnej... prędkości i nieraz się zdarzy, że albo po zderzeniu, albo po błędzie pracy nóg lub na skutek przypadku (np. poślizgnięcie) wasz przeciwnik kończy na deskach. Co teraz? Rzucić się i dobić? Zrobić z nim filmową jatkę i zrobić "dosiad" na następnie siłować się dociskając broń do jego gardła?
Mogę powiedzieć, że hmmm... "i TAK, i NIE", czyli dam Wam moją ulubioną odpowiedź (prawie tak ulubioną, jak odpowiedź po szóstej :P). Wszystko zależy jednak od sytuacji i jeśli przewracacie się w zwarciu razem z przeciwnikiem, to jeszcze większy skrót odległości i dosiad plus kontrola jego ręki uzbrojonej, to może być najlepsze co możecie zrobić! Rozważmy jednak sytuację trochę inną, częstszą ---> wasz przeciwnik, z jakiegoś powodu - np. uznał to zajebisty pomysł - przewraca się, a Was dzieli od Niego kilka metrów. Widziałem już nieraz, jak zawodnik stojący startuje wtedy do ataku, chcąc wykorzystać zaistniałą sytuację i nierzadko kończy się tym, iż nabija się na broń zawodnika leżącego. I aż widać to zdziwienie zza maski. Dlaczego tak się dzieje?
Otóż z kilku powodów:
- po pierwsze: przewracający się przeciwnik zwykle traci... równowagę hahaha... niezły suchar, nie?
No dobra, ale tak na serio:
- po pierwsze: przewracający się przeciwnik zwykle działa instynktownie bo sytuacja jest także dla niego zaskoczeniem. Zwykle nie planujecie upadku... no chyba że chcecie wyłudzić ubezpieczenie, ale w normalniej sytuacji próbujecie raczej uniknąć upadku. Natomiast działania intuicyjne będą zwykle instynktownym natarciem, a zatem jeśli próbujesz "dojechać" przewracającego się przeciwnika to oczekuj, że pojawi się z jego strony takowe. Bardzo często o tym zapominamy!
- po drugie: przewracający nie za bardzo ma się jak bronić. Jeśli wiecie jak działa mechanika zasłon, to będziecie świadomi że zasłona w trakcie upadku raczej nie będzie skuteczna... a więc przeciwnatarcie/natarcie będzie BARDZO racjonalnym działaniem! Ma ono na celu powstrzymać atakującego przeciwnika, zapobiec temu atakowi... w myśl zasady: skoro nie mam się jak obronić, to muszę powstrzymać ten atak, wystawiam zatem broń - przecież nikt się na nią głupio nie rzuci, prawda? PRAWDA...?
- po trzecie: natarcie to będzie lecieć po "dziwnej", nietypowej trajektorii. Nie będzie to natarcie pchnięciem prostym na bark, które parowaliście tysiące razy (albo nie... jeśli nie umiecie zasłon...), ale będzie to natarcie gdzieś od dołu, często ukośne/diagonalne, a może nawet jakiś tzw. "hakiem"... ogólnie, natarcie wyjdzie ku górze z poziomu parteru, a to nie jest typ natarcia, przed którym broniliście się setki razy. Często może być ono nawet PONIŻEJ waszej granicy postrzegania akcji, a to już jest problem, bo bronimy się tylko przed tym co widzimy. 
Dlatego też, taka sytuacja często kończy się trafieniem obopólnym i dużym zdziwieniem strony atakującej, bo przecież miało się taaaaką przewagę!
Co zatem zrobić? Powiem szczerze: jeśli nie jesteście jeszcze bardzo doświadczonym szermierzem, to najlepiej będzie pozwolić przeciwnikowi wstać. Wiem, wiem... chciałoby się wtedy... wiem, ale to trzeba umieć! Jak nie umiesz, to nie ryzykuj - to są zawody !!!
Co bardziej doświadczeni zawodnicy mogą próbować trafić WSTAJĄCEGO przeciwnika... wstającego, nie leżącego! I to może fajnie zadziałać, bo proces wstawania jest bardzo skomplikowany ruchowo, Bardziej niż mogłoby to się nam wydawać, a dołożenie do niego skutecznej obrony bronią jest BAAAARDZO trudne. Nadal jednak - właśnie dlatego że jest to proces trudny - trzeba liczyć się z tym, że "pójdzie tam" przypadkowe, instynktowne natarcie (takie machnięcie bronią w waszą stronę) zamiast obrony. Niemniej jest to moment o wiele bardziej bezpieczny niż wbiegnięcie w przewracającego się zawodnika.
Inną taktyką jest próba trafienia części ciała, która jest DALEKO od broni przeciwnika (np. noga). Tak aby dać sobie czas na reakcję, gdyby jednak jakiś "random" w waszą stronę poleciał. Pamiętacie, że z chwilą zadawania trafienia jesteście także najbardziej bezbronni. Wasza broń trafia i nie da się wtedy wziąć nią zasłony... będzie to możliwe ułamek sekundy później... ale u nas.... ułamki sekund to jest wieczność.    
Uważajcie zatem na upadających, nie wiadomo co potrącą, zahaczą, nabiją :P :P :P 
Nie każdy sytuacja, która wygląda jakby dawała Wam przewagę, tą przewagę rzeczywiście daje.

To tyle na dzisiaj. Do zobaczenia gdzieś na planszy! 
A na koniec: spora galeria z Mistrzostw. Enjoy!  

Ruszamy na sporą pętlę z Sopotni: Pilsko (1557m), Rysianka (1322m) oraz Romanka (1366). Tym razem towarzyszą nam Iga i Paweł, czyli moja kuzynka z mężem. Dobrze znowu wrócić w Beskid Żywiecki i w końcu zrobić tą pętlę, bo jakoś tak zawsze dwójkami nam wpadały te szczyty: albo bez Pilska albo bez Romanki. A zawsze byliśmy fanami obfitych pakietów sportowych, więc nie wzgardzimy trójeczką :D
Na górze już początki zimy, ale to jeszcze nie czas na wyjście w góry "w szpilkach". Kijki na razie wystarczą.
Zaliczymy dziś także wszystkie kolory szlaków: od szlaku w kolorze szkarłatu po szlak w kolorze nadziei. Będzie także lazur, czerń i złoto.
Leci galeria:

Wyprawa w dawno niewidziane PIENINY. W planie Durbaszka, zjazd na Słowację i atak na nasz ukochany Veterny Vrch (1111m), czyli jedziemy odwiedzić Miśka z flagą.
A później łapiemy nieznany nam wcześniej szlak, który wyprowadzi nas górami do Czerwonego Klasztoru. Powrót do auta po zmroku już klasykiem pienińskim czyli Przełomem Dunajca.
Plan max był bardziej ambitny aby wrócić ze Szczawnicy do Jaworek przez Radziejową i Wielki Rogacz... ale nie dało rady, nie jak dzień się kończy o 16:00. Szkoda, no ale wrócimy tu w lecie! I tak pękło nam dzisiaj 1600m przewyższenia.
A o 8:00 rano w Jaworkach (parking) było -7.... to już nie jest jesień! Gryzło po ryju naprawdę mocno :P

Trzecie i ostatnie zawody lokalne Pucharu 3 broni 2024. Ostatnia szansa dla zawodników aby skoczyć (lub spaść he, he...) w rankingu przed zbliżającymi się Mistrzostwami. Tym razem gościmy w Wieliczce, czyli w naszej stosunkowo nowej filii, która jednak bardzo prężnie już działa! Licząc wszystkie grupy dochodzimy do 40 osób... to naprawdę wynik rewelacyjny jak na nie-stary oddział, a jako że Wieliczka jest rzut maską od Krakowa, to dla nas z Basią zawody niemal "domowe". Jak zawsze sobotnie eliminacje zaczną się o 12:00, a jako że nie musimy gnać dwustu czy trzystu kilometrów postanawiamy... pojechać chociaż z osiemdziesiąt :D i zjeść śniadanie na Mogielicy. 
Zwłaszcza, że ma być dzisiaj inwersja, czyli Beskid Wyspowy pokaże dlaczego nazywa się Wyspowy. Tak też czynimy i wschód słońca zaliczamy na podejściu zielonym szlakiem, potem herbatka na wieży widokowej, a o 11:57 meldujemy się w Wieliczce. To przełączanie się między dwoma światami jest niesamowite czasami: w jednej chwili liczą się tylko góry, kompas i mapa, aby moment później myśleć już tylko o kryciu linii czwartej i przeciwtempach poprzez zasłony długie :P
No, ale do rzeczy - pora na kilka słów o zawodach jak i - tradycyjnie już - jakieś przemyślenie szermiercze.
Zdjęcia pochodzą jak zawsze z naszej górskiej "szturmówki", więc nie oczekujcie jakieś mega jakości - na potrzeby bloga to ważne że są.

Na dwóch zdjęciach gdzieś powyżej mogliście zobaczyć historię jednej akcji. Po "wymianie" na żelazie, jednemu z zawodników wypada Rapier i instynktownie się wycofuje, broniąc odległością. Oznacza to jednak, że jego przeciwnik ma nadal Rapier i Lewak. Nabył zatem bardzo dużą przewagę i ustawiony jest tak - taktycznie bardzo słusznie - aby "zguba" nie mogła zostać podniesiona. Oczywiście, na zawodach można zobaczyć wiele postaw w takich chwilach: od pozwolenia przeciwnikowi na podniesienie broni, po wykorzystanie swojej przewagi. Pozwolenie podniesienia to spory gest, często wykonują go zawodnicy bardzo pewni swojego poziomu, bo nie możecie mieć pewności, że wasza "wspaniałomyślność" nie doprowadzi Was do klęski. To świadomie zrezygnowanie z WYPRACOWANEJ przewagi - nikt nie ma takiego obowiązku, nie po to ją sobie wypracowujecie... niemniej, pozwolić czy nie to trochę inne zagadnienie. Przeanalizujmy co stało się w tej walce, a że miałem przyjemność ją sędziować, to mam "podgląd" z pierwszej ręki.
Drugi zawodnik odrzuca swój Lewak i podnosi upuszczony przez przeciwnika Rapier. Ma zatem dwa Rapiery, dwie długie i bardzo skuteczne bronie... czy ma jednak przewagę?
W mojej ocenie "NIE" - osobiście uważam to działanie za błąd. "Filmowo" to ekstra mieć dwa Miecze, dwa Rapiery, dwa Topory... ale praktycznie to utrudnia walkę. Z jakiegoś powodu do Rapiera dodaje się Lewak, czyli broń krótszą. Powodem tym jest geometria - bardzo ciężko walczy się dwoma długimi broniami. Zwykle kończy się to tym, że jedną z broni trzyma się w ręce nieużywaną, a walczy się drugą. Dwie długie bronie trochę sobie przeszkadzają wzajemnie, ich trajektorie za bardzo się przecinają i dlatego jedna zaczyna być używana dużo mniej.
W praktyce zatem, w mojej percepcji, odrzucenie Lewaka i podniesienie drugiego Rapiera było wpadnięciem w pułapkę typowo filmowo-gamingową. Wygląda zajebiście i... tyle. Nic poza tym.
Bardzo "ładnie" wyszło to w tej akcji, gdzie "dwu-rapierowy" zawodnik tak naprawdę nie wykorzystał drugiego Rapiera... bo ten Mu przeszkadzał. Cofnął go na biodro i poszedł bardzo do przodu... drugi z zawodników, mając do dyspozycji tylko jedna krótszą broń i będąc zapędzony w róg planszy, zrobił jedyną słuszną rzecz. Postawił wszystko na jedną kartę i zaatakował próbując uniknąć Rapiera... jednego... drugiego nie musiał, bo ten był cofnięty daleko. Unik się nie udał, ale natarcie weszło... w praktyce skończyło się zatem trafieniem obopólnym. Z punktu widzenia zawodnika na przegranej pozycji (z jedną, krótszą bronią) to wynik dobry, bo nie przegrał! W percepcji zawodnika dwu-długo-broniowego to porażka, bo wygrana powinna być formalnością. Czego nas to uczy? Wielu rzeczy:
- "zaszczuty" przeciwniki zaatakuje, bo nie ma wyboru i będzie to dla Niego najrozsądniejsze co może zrobić (niż stać i czekać aż dostanie trafienie)
- dwie długie bronie nie zawsze dają przewagę... w zasadzie to nie "nie zawsze", a nigdy :P
- nie zmieniajcie w walce wyuczonej i dobrze działającej konfiguracji (nawet gdyby ta druga długa broń dała Wam jakąś tam przewagę, to ile razy ćwiczyliście walkę dwoma Rapierami, a ile razy Rapierem i Lewakiem? Czy nie lepiej działać w trybie znanym i wyuczonym, zwłaszcza na zawodach?). Nie mylcie mi jednak tego punktu ze zmiana taktyki, która nie działa - mówimy tutaj o TECHNICE.
- nie lekceważcie przeciwnika nawet mając przewagę - walka nie jest wygrana, dopóki nie jest wygrana :P (tak, wiem - tautologia, ale taka jest prawda)
Co powinien zrobić zawodnik z dwoma broniami? Wygrać - jedną się obronić przed potencjalnym atakiem, a drugą dopełnić formalności.
Niemniej, szalenie ciekawa sytuacja do obserwowania.