Jagodna po Jaszczurze... 2 razy

Jaszczur - Na Jagody

Ścieżka Zbłąkanych Wędrowców, Ścieżka Wielkiego Strachu, Strażnik Wieczności... Mówi Wam to coś? Jeśli tak, to szacun! Jeśli jednak nie, to spieszę z odpowiedzią: to Góry Bystrzyckie, cześć Sudetów Środkowych, czyli tajemnicze tereny Kotliny Kłodzkiej. Znamy je bardziej niż dobrze, bo to miejsca w które zawsze chętnie wracamy, ale i tak Malo pokażę nam, że nie znamy ich tak aż dobrze, jak nam się wydaje...
Oto opowieść o tym jak wybraliśmy się w maju na jagody.

"A jeśli umrę jako partyzant (...) pogrzeb mnie w górach, tam hen wysoko..."
(to polskie tłumaczenie włoskiej pieśni partyzanckiej "Bella Ciao")
Sami doskonale wiecie jak wyglądał ostatni rok pod kątem imprez na orientację. Mówię tu raczej o okresie czasu, a nie o stricte roku kalendarzowym. Dopiero teraz, pomału, bardzo pomału różne zawody budzą się do życia. Zawody w znaczeniu: nie że kowal czy inny kolo(dziej na przykład), tylko chodzi mi o rajdy... Kumacie, prawda?

Do samego zatem końca nie było wiadomo czy będzie możliwość, aby Jaszczur w ogóle się odbył. Chodzi oczywiście o oficjalną możliwość - finalnie okazało się że cześć obostrzeń została zniesiona i otwarła się możliwości noclegów, a zatem (do pewnego stopnia) i rajdu. Niemniej człowiek Jaszczur jak MALO-wany, nastawiony był na wszystkie ewentualności. Procedura "Covid Ostry" przewidywała partyzanckie zmagania w lasach gór bystrzyckich i pełną gotowość na wymianę ognia ze służbami tropiący mi uczestników.
A nasza rola? Ponoć należymy do tych rozsądnych i tych, o których mówi się "law-abiding citizens"... Ci, który zawsze stosują się do wymogów i przepisów, bo cenią sobie ład społeczny... No to tym razem, TAKI HUGE (czyt. hjudż) !!!
Tym razem zwyciężyła pasja nad rozsądkiem. JASZCZUR!!! Rajd, który można kochać lub nienawidzić. I to nierzadko naraz. Co więcej Jaszczur w górach... czyli najlepszy możliwy!
No więc, co z tym rozsądkiem? A "niech wiedzy w księgach szpera rabin, mądrością moją jest karabin, karabin i klinga ukochanej szabli..."  (całość TUTAJ). Lecimy w pełną partyzantkę!!
Nie odpuścimy Jaszczura w górach. "Kiedy dyktatura staje się faktem, rewolucja staje się obowiązkiem" (TUTAJ)
Wstępujemy zatem do orientalnego ruchu oporu, do partyzantki i jesteśmy gotowi na wszystko. 

"A jeśli umrę jako partyzant, pogrzeb mnie w górach, tam hen wysoko" Najlepiej w okolicach Jagodnej (985m) - najwyższego szczytu Gór Bystrzyckich.


Na Jagody...

Najpierw musieliśmy jednak rozwiązać zagadkę, gdzie Jaszczur będzie się odbywał. To, że w poprzednim akapicie macie informację o Górach Bystrzyckich, wcale nie było takie oczywiste. Do informacji publicznej podana zostaje tylko i wyłącznie następująca instrukcja: wielka kotlina południowa, wyprawa "na jagody" do miejsca zwanego hajcowisko. Za dobrze jednak znamy nasze polskie góry, aby było to dla nas tajemnicą. Gdyby to była instrukcja dla zachodniopomorskiego, które jest dla nas biała plamą, to do dziś nie widzielibyśmy gdzie mamy jechać... ale nie na naszy ukochanym Dolnym Śląsku. Jagodna to najwyższy szczyt Gór Bystrzyckich w Kotlinie Kłodzkiej, a jednym z najbardziej znanych tam miejsc, jest schronisko na Przełęczy Spalonej. Na Jagody w Hajcowisku - Mamy to!!!
Nasz SFA-Panzerkampfwagen zbiera naprawdę mocną ekipę bo Kamilę, Filipa i Lenon. Ten ostatni to jest już w zasadzie nieśmiertelny bo odsłużył swoje w COVID'owym piekle (i bynajmniej nie było to tak zwane bezobjawowe przejście...). Na miejscu czekać będzie na nas także znany miłośnik sprzętu AGD do prasowania konkurencji (Andrzej), Z Nim to wybierzemy się na trasę niepieszą. A kiedy w trójkę ruszymy na rowery, to pozostała załoga naszego wozu zaatakuje trasę TP25. Innymi słowy ruszamy naprawdę szeroką tyralierą w teren. Dwa trzyosobowe oddziały, gdzie zwykle musimy sobie radzić patrolem dwuosobowym.

Z Krakowa wyruszamy paręnaście minut po 3:00 nad ranem i i kierujemy się na SPALONE tereny kotliny Kłodzkiej...
Droga jak droga, wszyscy śpią a ja samotnie cisnę przez noc... Obudzą się na serpentynach pod Przełęczą Spaloną jak zacznie nimi miotać ja szatan po wozie. Już ja o to zadbam :P

Do bazy wbijamy chwilę przed 9:00, dostajemy krótką odprawę, pobieramy mapy i Andrzej i ruszamy... NA JAGODY albo PO LAMPIONY :)

Awangarda naszego zespołu :)

Cicha woda... głęboko wciąga :)


(S)Towarzysz CEP
Tak też myśleliśmy, a to był dobry punkty. Dumni, że omijamy stowarzysza (dla niekumatych - fałszywy, podpuchę) zebraliśmy stowarzysza śmiejąc się z Malo, że tak łatwo nas nie oszuka. 
I mieliśmy rację, oszukaliśmy się sami. Trzech wybitych nawigatorów, starych wyjadaczy (chyba słodyczy ze spiżarki...), komandosów nawigacji. Trzeba było brać CEP'a a nie być CEP'em. Drobna różnica, ale porażka spektakularna.

Szkodnik na skraju bagna


Randez voua? Tete-a-tete? Chyba Faux Pas...
Wpadamy do chatki w środku lasu. Zagadką w tym miejscu jest kolor obrusa - wysyłamy Basię bo ja znowu popiszę głupoty w cyklu niebieskii a okaże się, że to lazur wchodzący w morski...
Młoda para urządziła sobie tu drobne tete-a-tete i mimo COVID raczej nie planują zachowywać dystansu :)
No peszek, bo jest tu punkt kontrolny rajdu na orientację. Owszem Jaszczur jest kameralny bo to rajd dla "Szkodników, Pacanów i Zbieraczy Padliny..." (tak jest w opisie, to oficjalna charakterystyka :P)
Przewali Im się zatem tutaj dzisiaj z kilkunastu zawodników o różnych porach. Może być ciężko albo z ryzykiem, co kto lubi :)

Chatka ruch... Puchatka :)

Kompas na szyi i mapa w ręce - Szkodnik w trybie bojowym

ET goes...WILD :D


"-Jaką kawę pijasz? - Czarną jak noc, słodką jak grzech" (Tutaj)
Liczymy szczebelki na wielkim WY-paśniku. Potem zbieramy punkt na skałach, gdzie trzeba się nieźle wdrapać po lampion, a następnie...wpadamy na otwartą smażalnie ryb.
Szkodnik nie odpuści kawy. Robimy zatem popas (i poPIJ) delektując się kawą jak w opisie. Ja obalam Tymbark, który pod nakrętką mówi mi, że "los Wam dzisiaj dop***li."
Żart, ale furorę robiły by takie kapsle :)
Mogli by mnie zatrudnić do marketingu!
Dobrze posilić się bo teraz czekają nas srogie podjazdy i podpychy. 

Takie tam ze skałą

Droga Szkodnicza i droga Andrzeja :)

Mój ulubiony OPEN SPACE :)

O nie, najgorzej! Szkodnik znowu mnie wyprzedził!

Zacna dziura w glebie na lampiona :)

Co ja robię ze swoim życiem... za jakąś kartką na drzewie...


Andrzej ginie pod wodospadem.
Ha! Przykuło uwagę, co? No cóż "piszę nagłówki wstrząsające żebyś emocje w życiu miał..." (link jak zawsze - na własną odpowiedzialność).
Naszym zadaniem jest pomiar wodospadu. Zamierzam oszukać system i odczytać wysokość z tablicy informacyjnej, ale wodospad mnie oszukuje... nie ma tablicy.
Musimy to zrobić ręcznie. Dosłownie. Andrzej twierdzi, że jak wyciągnie ręce to ma (jeśli dobrze pamiętam) 2,40 metra.
Na pierwszym zdjęciu Andrzej dokonuje kalibracji przyrządu pomiarowego a potem niczym rasowym partyzant - gotowy na COVID OSTRY - schodzi do podziemia (sami zobaczcie).

Hande hoch! Ruki vjerch czyli Hands up, baby, hands up :)

Andrzej ginie pod wodospadem (schodzi do podziemia) :O


Jaszczurzy klimat
tak się zaczyna
jest biały lampion
a dróg tu ni ma
Deszcz w ryj zacina

Szkodnik przeklina,
ten tłusty WYPYCH...

na melodię znanej weselnej przyśpiewki (TUTAJ). Zaczyna padać deszcz... no cóż by nie. To Jaszczur, pogoda musi dzisiaj komuś dopier***ć. Tymbar to przepowiedział, tak? Jak zwykle padło na nas. Ech, nie lubię jeździć w deszczu... dobrze, że na Jaszczurze nie jeździ się za dużo. Pcha się i niesie, więc spoko... tak jak w tym mega chamskim kawale: "co mówi bezdomny gdy przypali sos - dobrze, że nie miałem mięsa!".

No więc właśnie: co mówię gdy pcham pod górę w deszczu. Dobrze, że nie da się jechać, bo nie lubię jeździć w deszczu. T
AK, naprawdę nie lubię jeździć w deszczu! To, że czasem jeździmy po 16 godzin w deszczu, nie zmienia faktu, że nie lubię... Żona mi każe...
Po tym jak Andrzej zabawił się a archeologa i szukał w gruncie rzeczy, trzeba zacząć się wspinać... będzie teraz mocno pod górę.
Znam ten podjazd z jednych wakacji. Będzie boleć... ale spokojnie, deszcz zmyje nam łzy z utrudzonych paszczy...

Jeszcze da się jechać. Zacny ten zielony pagór po prawej. Me gusta :)

No i klasyk...


"Strength Through Unity, Unity Through Faith"
(pamiętacie skąd to? Jak nie, to TUTAJ) Wiara w to, że znajdziemy lampion ukryty gdzieś pośród skał. Wiara i tzw. teamwork. Zatrzymujemy się przy zielonym szlaku. Pion w górę... i to taki, że trzeba będzie założyć obóz aklimatyzacyjny w połowie... stwierdzamy, że nie ma sensu tam pchać rowerów. Andrzej zostaje przy maszynach, a my ze Szkodnikiem próbujemy namierzyć jaszczurowy lampion. Po jakiś 20 minutach błąkania się po śliskich skałach wracamy z niczym... jesteśmy niemal pewni, że byliśmy w dobrym miejscu lidara, ale cóż z tego, skoro lampionu ani śladu. Mało prawdopodobne aby ktoś go zabrał, bo nikt normalny w takich miejscach nie chodzi.. Andrzej postanawia spróbować od zupełnie innej strony - nie odmierzać się na wschód od szlaku, ale dyma wąwozem od południa. Tym razem my zostajemy z rowerami, a On rusza na poszukiwania. 15 minut później wraca zwycięski. Czyli jednak to wąwóz był kluczem do tego lidara. My przestrzeliliśmy lampion o jakieś 70-80 metrów. Po raz kolejny mamy przykład, że Teamwork potrafi zdziałać cuda.

Ruiny kaplicy. Nie znałem tego miejsca!!

Robi wrażenie...

No i znowu pod górkę...

Fort Wilhelma

Portretowe z lampionem

Wejście do DUNGEON'ów !!!


Strażnik Wieczności ma na imię... Adolf??

Z każdym obrotem koła zbliżamy się do terenów kontrolowanych przez tajemniczą osobowość Gór Bystrzyckich - Strażnika Wieczności. Jeśli ciekawi Was co to za postać, to więcej o Nim TUTAJ (co to za dramatis personae i czym jest wieczność).

Na samym Strażniku punktu nie ma (jak to strażnik stoi przy drodze, więc jest dla MALO za MALO hardcore'owy na Jaszczura).

Niemniej w samej okolicy znajduje się punkt zagadka, a w zasadzie nawet dwa. I jak przy pierwszym opadnie mi kopara to przy drugim będę już ostro gryzł glebę... a myślałem, że znam Góry Bystrzyckie...

Pierwszy to kamień z wyrytym mieczem i niemiecką inskrypcją upamiętniający wojnę - napis jest niekompletny ale i tak robi on niesamowite wrażenie.
To jednak nic gdy natykamy się na drugi kamień a w zasadzie obelisk ze swastyka i napisem iż "kamień przeminie, ale III Rzesza nie".

Część z Was zna moją (chora poniekąd - jestem tego świadom) fascynację historią pewnej zbrodniczej formacji z której wywodzą się takie oddziały jak Leibstandarte czy Totenkopf - tu bym chciał podkreślić, fascynację historią tej formacji, a nie samą formacją, bo ogólnie to jestem zdania, że każdy fanatyzm trzeba zaorać - tak zrobić miejsce na konstruktywny dialog :)

Niemniej na mojej mapie miejsc związanych z historią właśnie wpadła niesamowita perełka. Szacun dla Malo za znalezienie takich miejsc.

Co do samego Strażnika to mimo, że nie ma przy nim punktu kontrolnego to podjeżdżamy go odwiedzić. Kocham tą postać pośród lasu. Gdy widzieliśmy się po raz pierwszy miał na szyi zawieszony kompas. Porządny piękny kompas... zabralibyście? Strażnikowi Wieczności? My to jednak wolimy nie dostawać wp***lu od losu przez najbliższą wieczność, więc nie ruszaliśmy strażniczej własności. Dziś kompasu nie ma, ale trzyma On w dłoniach... cukierki. Kocham ten klimat! Zacny, naprawdę zacny ten Jaszczur.

Strażnik Wieczności

"Kamień przeminie, III Rzesza nie". Ostro...

Uciekając z tych lasów upiornych...

W drodze do kolejnych ruin

Ruins...


Ma-R-yśka Dezinformacja
Spotykamy Marka i Ryśka i pytają nas o Gniewosza, czy jest przed Nimi czy nie. Ja nie zanotowałem, że pytali o Gniewosza i zrozumiałem, że pytali o jakąś parę przed Nimi. No to powiedziałem Im, zgodnie z prawdą, że ostatnią parę to minęliśmy godzinę temu. Podłamałem Im morale, że mają taką stratę.
Głowę zwiesili niemi i poszli...
5 min później spotykamy Gniewosza, który jest z Nimi... komunikacja level expert.

A my znowu pod górę...

Niesamowite są tutaj te obeliski

Zbliża się wieczór

Strome te łąki :)

Prawie jak John Wayne... prawie :)

Bajka o powidłach...po widłach zostają 4 dziury. Jedno z naszych zadań

BRAHMINY z Fallout'a !!!! One istnieją !!


Czasem ciężko jest odnaleźć drogę do domu...
Druga wielka wtopa nawigacyjna tego rajdu. Zadanie od odrysować front domu.
No to odrysowujemy... chwillę później zORIENTowaliśmy się, że nie o ten dom chodzi.
Odrysowujemy inny dom... też zły.
Przy trzecim domu, nie będąc do końca pewnie czy to na pewno dobry dom... jedziemy dalej. Dość kompromitacji.
Gubimy trochę drogę i kończy się na wariancie "na rympał" przez jakieś krzory.
Chwilę później przychodzi deszcz... niesamowita ulewa, która będzie towarzyszyć nam już do końca rajdu.
Na dobitkę musimy z powrotem podjechać pod Przełęcz Spaloną... co nam trochę sponiewiera. Do bazy docieramy kilka minut przed 1 w nocy czy przed naszym limitem.
To był jeden z lepszych Jaszczurów ever!!!
Piękny powrót do rajdów na orientację w przepięknych okolicach Gór Bystrzyckich. Rewelacja

Byle do szlaku...

Nocne czytanie mapy :)

Wśród skał

Transplantacja "W PRAWO"

To nasz Aniołek, prawda...

Ulewa jest nieprzeciętna...

Jaszczurzy klasyk

Ostatnia prosta

Magurski Park Narodowy

Magurski Park Narodowy - oj, lata tu nie byliśmy. Na większości szlaków w MPN jest zakaz jazdy rowerem, więc jakoś nie wpadamy tu często... częściej wybierając inne równie nie-rowerowe, ale jednak legalne szlaki naszego ukochanego Beskidu Niskiego. Jako, że tym razem ruszamy pieszo i w 4-rkę (z Kamilą i Filipem), to nic nie stoi na przeszkodzie aby nawiedzić dawno nie widziany MPN. To tereny, gdzie nawet w długi weekend majowy tłumów nie ma, więc tym chętniej "zaszywamy" się w las i wędrujemy po okolicznych pagórach.

Po schodach do lasu :)

Coś Im tu zdrowo cieknie, ciekawe czy ktoś już wezwał hyrdaulika :)

Ekipa jak zawsze nie-na-żart...a :)

Agresywny product placement? Kakao z Miśkiem czyli PUCHATEK :)

Długi majowy weekend, jedna z większych atrakcji MPN, więc tłumy na szlakach :)
(no dobra, nie było tak, że nie spotkaliśmy zupełnie nikogo, ale ogólnie bardzo pusto)

Znowu ten przeklęty kur :D :D :D (hermetyczne bo to folklor, ale jak ktoś śledzi bloga na bieżąco, to wie jaki mamy ubaw z patologicznej relacji Czort - Kur :D )

Diabli wzięli... i upuścili (bo Kur!!!) :D

Urokliwe ścieżki :)

Szkodnik w rezerwacie :)

Takie tam z głazem :)

Trzeba się naprawdę postarać aby zgubić szlak :)

Szkodnik jak Simba na Lwiej Skale (REMEMBER !!!)

SZABAD ZONA !!! czyli epidemia cofnięta dekretem :)

Mój ukochany świat na jednym obrazku (i trafiły się nawet takie rarytaski jak PIOTRUŚ, który wie "Gdzie spadł samolot" czy też MIGHTY GRANDEUS) :D :D :D

Przyrząd pomiarowy wykorzystujący metodę pośrednią czyli zmianę właściwości termometrycznej ciała w nim zastosowanego :)
Oj tak !! Beskid Niski ale Stromy :)

Przeskakujemy na szlak czerwony - szkoda, że nie zahaczymy o Bartne bo Bartne to jednak Bartne... prawda? ---> najpiękniejsza piosenka o Beskidzie Niskim

No i znowu na zielonym, coś nie możemy się zdecydować :)

W górę rzeki - dosłownie :)

Człowiek z BLIZNĄ... a może w OGNIU?

My i nasze przygody... tytuł wpisu oczywiście nawiązuje do dwóch filmów: klasyki kina "Człowiek z blizną" oraz znaczenie nowszego filmu "Człowiek w ogniu".  No ale cóż zrobić jak zawsze wpakujemy się w jakieś nietypowe akcje. Pojechaliśmy sobie na dawne leśne poligony poniemieckie, gdzie stacjonowały wyrzutnie rakiet V1 oraz V2. Podobnie jak rok temu (z Kamilą i Filipem), na bazę naszego SFA-Panzerkampfwagen wybraliśmy miejscowość BLIZNA. Tym razem ruszyliśmy jednak nie na północ, przez nieprzebyte knieje aż do Mielca, ale przez równie obszerne południowo-zachodnie leśne ostępy w kierunku Głogowa Małopolskiego. 
Planem było zrobić tak ze 100-tkę z hakiem, ale plany pokrzyżował nam mały pożar... i ze dwie godziny spędziliśmy z przesympatycznymi Strażakami z okolicznych miejscowości, którzy sprawy nie olali, a w sumie to wręcz przeciwnie. 
Jak do tego doszło? Wbijamy sobie na żółty szlak i lecimy leśnymi ścieżkami, ale tak z kilometr od Blizny, czyli zaraz na samym początku trafiamy na pozostałości po ogromnej wycince. Niby typowa sprawa, ale jednak jednak coś jest nie tak... są zostawione tutaj nie-do-końca dogaszone 4 ogniska. Wokoło żywej duszy (może jakaś martwa w krzakach leżała - nie wiem, nie sprawdzałem...). Nie są to wprawdzie duże ogniska, ale jednak jak zawieje wiatr (a wieje dziś dość mocno) to pojawiają się płomienie. Zbyt to duże aby ugasić to z bidonu - wylanie litra wody nie zrobiło na pogorzelisku większego wrażenia... no i zagwozdka. Zgłaszać czy nie...Nie wygląda to bardzo źle, ale jednak to ogień w lesie... a po wycince jest dość sucho.
No kurde, nie wiemy co robić... z jednej strony bez sensu zawracać głowę służbom pierdołą, z drugiej strony to "nasz" drugi" pożar lasu.
No i powiem Wam, że ten pierwszy to nas trochę nauczył. To było parę lat temu na Jurze - sytuacja taka sama. Znajdujemy coś się trochę tli się i jakoś tam żarzy. Zgłaszać czy nie... po 10 minutach nie mieliśmy już jednak wątpliwości, bo kiedy my sobie debatowali na ile to jest poważne, to płomień zrobił się na metr wysoki i na 1,5-2m szeroki. Przynajmniej przekonał nas, żeby jednak dzwonić. Owszem to był czerwiec i upał, a dziś nie ma takich temperatur.
Nie dawałoby nam to jednak spokoju przez całą wycieczkę - dzwonimy na 112.
To już chyba 5-ty raz jak korzystam z tego numeru i powiem Wam, że zawsze działa to rewelacyjnie. Tym razem nie jest inaczej, bo natychmiast przekierowują nas do okolicznej remizy. Dostajemy instrukcję aby pozostać na miejscu, bo ekipa już wyrusza. No nic, albo dostaniemy zjebę za panikę albo pochwałę za postawę. Do zjeb przywykłem, pochwały lubię (a kto nie lubi), więc jakoś damy radę przy każdym scenariuszu :) 
Podajemy koordynaty GPS bo nie ma tu słupków z kwartałami lasu i jedyne co można powiedzieć, to to że jesteśmy na żółtym szlaku na południe od Blizny. No i czekamy.
Gdy słychać już syreny, dzieją się dwie ciekawe rzeczy:
- autem przyjeżdża podpalacz i mówi nam, że nie "niepotrzebnie alarmujemy bo on pilnuje". Nie żeby nie było tu nikogo od pół godziny... chce zatrzymać Staż i wyrusza Im naprzeciw, ale albo Ich nie znalazł abo go zlali, bo przyjechali
- dzwoni do nas SP i mówi, że nas nie ma miejscu zdarzenia, a są ogniska!
My na to, że przecież jesteśmy i po wymianie danych o lokacji, okazuje się, że "zdarzeń" dziś jest więcej. Ekipa zostaje gasić to co znaleźli po drodze! a do nas jedzie drugi wóz z drugiej strony... no grubo, widzę że dziś jest jakiś światowy dzień podpaleń. Gdyby wiedział, że to jakaś zorganizowana akcja, to też bym gdzieś ogień podłożył - jak wszyscy to wszyscy, a uwierzcie że znalazło by się trochę takich gości, których "to nie tak, że cię nienawidzę, ale gdybyś płonął a ja miałbym wodę, to bym ją wypił" :D :D :D
Chwilę później "Jadą wozy kolorowe" , a dokładniej to czerwone.
4 "grubsze siki" i jest po sprawie, a nas Dowódca bierze na bok i... dziękuję nam za zgłoszenie (czyli dziś bez zjeby za panikę).
Mówi nam, że podpalacz ma zgodę nadleśnictwa na wypał, ale 
a) ma być cały czas kiedy płonie
b) ma dobrze zabezpieczyć po wypale
Wygląda na to, że poległ już przy punkcie a)
Chyba ktoś będzie tu miał dziś nie-najlepszy dzień... ciekawe jak bardzo nas nie lubi, za to zgłoszenie. 
Chwilę gadamy ze Strażakami i ruszamy dalej.
Nie zrobimy całej planowanej trasy, bo około 2 godzin cała akcja nam zjadła, ale możemy się skupić na jeździe po lesie, a nie ma myśleniu czy dobrze zrobiliśmy czy nie.
Coś tam jednak udało się przejechać, więc poniżej galeria z wyprawy:

Oznaczmy prędkość rakiety jako V2, a odległość od celu... Winston, może Ty rozwiążesz to zadnie :)

Do lasu, do lasu !!! Ja bez lasu nie dam rady normalnie funkcjonować... :)

No i gdzie teraz?

No i co zgłaszać czy nie?

No a teraz?

Jest i kawaleria :)

Takie tam z pożarem i Strażą :)

Dobry wonsz zawsze na propsie :)

Na takich zdjęć to jeszcze nie mieliśmy :)

Muszę w robocie poprosić o przeniesienie do projektu Mercedesa bo... HOMOLOGOWAŁBYM / CERTYFIKOWAŁBYM :D

Zajebisty mają ten herb !!

Ruszamy dalej

Kadry wracają do normalności czyli LAS, LAS, LAS  - WINCYJ, WINCYJ !!!

Żółty szlak wali w zasadzie przez jezioro (ścieżki wzdłuż brzegu nie ma)... już go lubię :)

Od kiedy ZABŁOCIE jest rezerwatem? Wiedziałem, że to dzikie tereny i bez maczety lepiej tam nie hasać, ale aż tak !?!

Zacne miejsce na punkt :)

Odbić TELEGRAF z rąk Grupy OTROCZA

Gdy od Znienacka (tak, "OD" a nie "Z" - bo to całkiem spoko koleś, choć życie go nie oszczędzało: "Sterlitz zaatakował Znienacka, Znienacko bronił się Umiał, a Umiał to był nielada zawodnik!")...
No więc, gdy dostaliśmy od Znienacka dziwnie brzmiącą wiadomość, że "TELEGRAF wpadł w ręce Grupy OTROCZA..." postanowiliśmy zbadać sprawę i wyruszyliśmy w nieznane nam zakamarki tajemniczej krainy Sierra de Santa Cruz (hipsz. Góry Świętogo Krzyża), aby zbadać sprawę i jeśli będzie potrzeba, to zdobyć Telegraf i zmierzyć się z Grupą Otrocza.
Pewnie część z Was nie do końca wie, o co chodzi w powyższym akapicie, więc spieszę z wyjaśnieniem:
Mamy nowy projekt: Korona Gór Świętokrzyskich (na dole strony jest link do dokumentu Worda z wykazem szczytów)
Kilka z nich już mamy: rok temu Szczytniak w Paśmie Jeleniowskim, dwa tygodnie temu Zelejowa i Patrol, no to teraz lecimy dalej: Telegraf, Biesak, Otrocz, Sikorza, Wymyślona, Radostowa i Klonówka (a taki ładny komplecik dzisiaj... 80km i 1500m przewyższeń trzaśnie na pagórach po mających wysokość 300-400m)

Niesamowity jest ten niebieskie szlak - lepszy niż Główny Świętokrzyski (czerwony)

Nie inaczej !!!

"When you're standing on the crossroads that you cannot comprehend, just remember that... " (o tym przypomnieć może Ci kapliczka)

Jest i TELEGRAF :)

Zgadzam się, zawsze trzeba mieć spore zapasy wody!

Prawie jak: "My name is Oliver Queen. For five years I was stranded on an island with only one goal - survive..." :D :D :D

Aramisowe szlaki rowerowe... niezmiennie

Watch your steps :)

Do lasu !!! Tutaj zdejmie nas każdy snajper :)

Proszę zapiąć pasy... SEKWENCJA ZAPŁONU
"Odpalam silnik, 12 garów, w powietrzu unosi się zapach smaru, korba powoli nabiera prędkości, czas już przywitać ciepło mych gości..." (parafraz TEGO)
Nawet liczba zębatek się zgadza z piosenką :)

Pod szczytem Otrocza

Jest i sam szczyt

Dziwne te znaki przy drodze :)

Pisało, że wieża widokowa... Myślałem, że chodzi o tą metalową, ale jakiś "kolo" w mundurze mi drogę zagrodził :)

No może trochę szarpać na zjeździe... Strome te pagóry :)

Podejście pod Wymyśloną (co za nazwa !!!)

Wymyśliliśmy sobie szczyt Wymyślonej, no to jesteśmy :)

Droga na Radostową... będzie tyrania... UPHILL BATTLE za 3, 2, 1...

Jest i ona !!!

Ładnie tu... jak się już wytyrało...

Diabelska Skała tuż przed szczytem Klonówki

Czas pomału wracać...

Sosna krocząca PONIDZIE

Ponidzie wiosenne, Ponidzie leniwe, prężysz się jak do słońca kot.
Rozciągnięte na tych polach, lichych lasach, pstrych łozinach
skałkach słońcem rozognionych...
Nidą w łąkach roztańczoną
Na Ponidziu wiosna trwa..
(całość TUTAJ)

Dlatego ruszamy w mało znana nam Krainę Ponidzia - niegdyś, w normalnych czasach odbywały się tu Świętokrzyskie Jatki...
- Premiera VENOM i Piekło Ponidzia (prawie 40 stopni i zero lasów.. i łzy Szkodnika w kukurydzy...)
- Okolice Pińczowa z Andrzejem
Niemniej oprócz tych dwóch rajdów, to słabo nam poznane tereny więc przewidując tłumy w górach w Drugi Dzień Świąt ruszamy właśnie na Ponidzie...

Na około asfaltem jest 400m dalej. To nie ma sensu, chodź tędy, nie będziemy przecież nadkładać drogi (kiedyś zginę za takie słowa...)

Droga jest celem, co Tomasz? Uwierz, że naprawdę Cię rozumiem!

Ale to będzie zielony tunel już niedługo :)

Wstęga asfaltu - rzadkość w naszej marszrucie :)

"YOU SHALL NOT PASS !!!"

Kolega z którym zjedliśmy drugie śniadanie

Zacne tu mają jaskinie :)

Skały... lubię skały :)

Okienko :)

Ciekawy czy także zamknięty przez lockdown... 

"...rockets red glare, bombs bursting in the air, gave proof through night that our FLAG WAS STILL THERE" (uwielbiam ten fragment - to oczywiście... ech, TUTAJ)

Z tęsknoty za Sudetami skręcamy za strzałką :)

YES !!! Wincyj, wincyj !!!

Sosna krocząca

Od tylu lat... niezmiennie :)

Ale sobie ktoś drogę wyrąbał :)

Masz CHĘCI(ny) na PATROL w PIEKLE?

Pamiętajcie turystyczną reklamę województwa Dolnośląskiego "Dolnośląskie - nie do opowiedzenia. Do zobaczenia". Gdyby ta sama ekipa kręciła reklamówkę Świętokrzyskiego, to powinna ona brzmieć: "Świętokrzyskie - niepozorne, ale cholernie pagórzyste...".
Wracają do głównego wątku... wpadamy na genialny pomysł: pojechać w Świętokrzyskie pojeździć na rowerze.
Nieważne, że rok temu, plan skończył się noszeniem roweru po krzorach i stromiznach Nic nas to jednak nie nauczyło.
Zamiast wybierać przejezdne drogi rowerowe, ja jak zwykle planuję wyprawę po szlakach pieszych... gęstych od poziomic. No ale co ja poradzę, że jak widzę takie nazwy jak Góra PATROL (Szkodnik, jedziemy na Patrol!!!), Jaskinia Piekło (Szkodnik, widzimy się w Piekle!!!) i inne podobne, to właściwie już grzeję kopyto i rozgrzewam ramię do noszenia maszyny!
Ruszamy zatem zobaczyć, dawno nie widziany Zamek-co-wygląda-z-daleka-jak-fabryka-bo-ma-kominy czyli Chęciny, a stamtąd ruszymy w kolejne na naszej liście zakamarki Gór Świętokrzyskich.
Ten plan był bez wad... wady miała moja przerzutka. Na pierwszym kilometrze trasy "palę sprzęgło" i i łańcuch wisi jak na choince. Tośmy dzisiaj pojeździli... wiem, to tylko sprzęt i ma prawo się zepsuć, zwłaszcza że ta moja ma już kilka tysięcy km i to porządnego tyrania. Znacie mnie chyba trochę: kadencja to dla mnie czasowe piastowanie urzędu i nie ma nic wspólnego z rowerem, a mój styl jazdy to DIESEL czyli małe obroty, duży moment. Nie przedłuża to życia moich mechanizmów... powiem nawet. że ewidentnie je skraca, ale cóż trudno. Taki już ich los. Luźno kręcić może sobie każdy, ja tam lubię ATOM... owe kopyto (a jak jest za ciężko, to pcham - gdybym był dyktatorem tzn. jedynym i ukochanym przywódcą Rowerostanu to niskie biegi byłby zakazane). Nie zmienia to faktu, że mam poważną awarię.   
Niestety musimy zatem zmodyfikować plan i po krótkiej przejażdżce pod zamek Chęciny, pakujemy się do Kielc (do najbliższego serwisu). Tam uda się zastosować rozwiązanie awaryjne, tak aby coś dziś jeszcze pojeździć. Trochę nam to skomplikowało rozkład dnia i zjadło sporo czasu, więc konieczne są modyfikacje dzisiejszych działań. Ważne jednak, że uda się cokolwiek pojeździć, choć wiele kilometrów to nie zrobimy. Inna sprawa, że teren także dołoży swoje do skutecznego spowolnienia nas.
Mieliśmy kończyć Patrolem, ale jako że jesteśmy gdzie jesteśmy, to zaczniemy od Patrolu :)

Patrol (389m) to najwyższe wzniesienia Pasma Zgórskiego Gór Świętokrzyskich. Tak jak to było ostatnio, wysokie to to nie jest, ale za to w huge'a strome... pchamy jakimś chorym nachyleniem. Przyjechaliśmy pojeździć, tak? Co znowu poszło nie tak...?
Od teraz będziemy lawirować miedzy szlakami i zrobimy sobie patrol po Raju (Jaskinia RAJ) oraz po Piekle (Jaskinia Piekło).
W piekle jak to w piekle, spotkamy Diabły, a one wyślą nas w kamieniołomy... do piekła tachających rowery po skałach.
REWELACYJNE TE SZLAKI... brakowało mi tego. Tyrania po skałach i krzorach, o jakże mi tego brakowało!

To bateria AA czy AAA bo nie jestem pewien :)

"Powiewa flaga gdy wiatr się zerwie, a na tej fladze biel i czerwień..."

Nie ukrywam, że pokierowałbym sobie ogniem z czegoś takiego. Jest na tym świecie kilka osób, dla których widzę to jako idealne narzędzie egzekucji :) 

"Gdy Moskalcia wiara drogę nam zastąpi, to kul z manlichera nikt mu nie poskąpi, a gdyby się jeszcze opierał - PSIA JUCHA - każdy z nas bagnetem trafi mu do brzucha..."
(więcej informacji o samym miejscu znajdziecie TUTAJ)

Na Patrolu :)

Szkodnik na Patrolu :)

Taaa.... nie wiedziałem, że to szlak rzeczny

Leśne przeloty

Dokładnie tak widzę ewolucję. Nie będziemy przecież biegać, jak zwierzęta :)

Wiedziałem Szkodniku, że kiedyś trafimy do Raju :) 

:D :D :D

Nawet Czort zastanawia się nad naszym wariantem :)

Trzy Diabły. W tym jeden wcielony...

Szkodnik na diabelskim tronie :)

Widok z Piekła :)

A nie mówiłem, że z Piekła !?

"Cichutko Bestyjko, cichutko. Nie zapiej teraz tylko... Lucek już trzeci raz leci z kamieniem"
Jak ktoś nie ogarnia o co chodzi, to tłumaczę: właściwie każdy Diabelski Kamień w kraju ma taką legendę. Czort postanawia zniszczyć wieś, kościół, cokolwiek... Chyta zatem wielkiego głaza i rusza, ale zawsze go świt zastaje, bo "kur zapiał". Diabeł upuszcza głaz gdzie właśnie stał...
Wiecie jak jest, Rzym uratowały ponoć gęsi, a nasze miasta KURY :)

Łapczywym okiem łypiąc na Szkodniczy bidon :)

Kolejny przystanek to Kamieniołomy. Tam tak naprawdę dopiero zaczyna się nasza poniewierka :)

Szkodnik oskrzydla wroga z prawej

Ja cisnę z lewym skrzydłem...

...ale utrzymujemy komunikację

ARAMISowe trasy rowerowe :)

Po grani :)

Szlak tu jakiś jest, nie tak że ciśniemy zupełnie z dupy :)

Na tle nieba :)

Naprawdę tu ładnie

Są dowódcy którzy krzyczą "NAPRZÓD", są jednak i tacy, którzy krzyczą "ZA MNĄ" (warto znać tego Pana, zwłaszcza jeśli chodzicie w góry!!!)

A ja głupi myślałem, że to kamieniołom...

Jakże mi tego brakowało!!!

Trzymamy się czerwonego szlaku

JEDZ SKAŁY NA ŚNIADANIE !!!

"Look at her. That's my Wife, goddammit!!"
Parafraza kultowej sceny kultowego filmu (chyba najlepszego filmu o strażakach w historii kina) - oryginał TUTAJ

Duch zaparkował w imponujący sposób :)

Dzień jak co dzień :)

JEDZ SKAŁY NA OBIAD I KOLACJĘ :D

Dziki ten szlak, naprawdę dziki

...i mroczny. Zakochałem się :)

GAZU !!! (jeśli nie wiecie czemu GAZU, to poczytajcie o oznaczeniach słupków)

Czupel

Nareszcie... wróciliśmy w góry. Styczeń to był każdy weekend w górach (i to nierzadko na rowerze!), ale weekendy w lutym to różne "grube" prace w naszym - tym bardziej normalnym - życiu. Sobotnie czy niedzielne 14 godzin schodziło nam nie w lesie z latarką w ręce, ale w domu z wkrętarką, udarem i na przerzucaniu ciężarów... ale nie żelastwa (w końcu i tak siłownie nadal zamknięte), ale raczej drewna. Pamiętajcie las jest fajny, dopóki nie musicie go nosić zapakowanego w karton po schodach...
Finalnie udało nam się jednak oderwać od prac wszelakich oraz porwać Kamilę i Filipa w Beskid Mały. Kierunek CZUPEL

Jeszcze wczoraj robiliśmy otwory w betonie, a dziś w już w lodzie :)

Monsieur Kolec :)

Śnieg jeszcze jest, ale temperatury wiosenne.

OBIEKTYWnie rzecz biorąc :)

Baza Szturmowa :)

W tle Góra ŻAR

Jest i CZUPLU :)

"Mówiła mi Babcia jak byłem dzieciakiem
bym po górach chodził wyznaczonym szlakiem
bym nigdy nie błądził i nie zbaczał z trasy
bo różne dziwactwa skrywają tu lasy..." 
Link jak zawsze na własną odpowiedzialności bo ja nie wiem kto pisze te teksty :)

"... a ja taki ciekawy świata chłopak młody
jak Indiana Jones byłem głodny przygody
i postanowiłem sprawdzić co się dzieje
jakie tajemnice skrywają te knieje..."
Taaa...to chora piosenka :)

Lubomir i Kudłacze

Zima w pełni, grube koła wytrzymać w domu nie mogą i ciągle szepcą o KOKAINIE. Wincyj, wincyj, WINCYJ :)
Ruszamy zatem zaspokoić głód białego proszku. 
Porywamy Lenona i uderzamy na Zarabie aby stamtąd zaatakować Chełm a potem Łysicę i Lubormir.
W planach jest powrót przez Trupielec, ale lekki falstart wycieczki (powrót po zapomniany ekwipunek) zabiera nam trochę czasu, a poza tym zima to nie lato (witaj w Klubie Tautologii... ) i nie zawsze wiadomo ile zejdzie Ci przepchanie się przez góry rowerem. Jednak w kopnym śniegu idzie pomału.
Trupielec padnie naszym łupem kiedyś indziej.

Lokalna wytwórnia białego proszku :)
 
Zasypało mnie :)

"Wszystkie baterie ognia!" :D :D :D

Ciśniemy (na dalekim planie Lenon)

Uha ha rowery dwa (a trzeci robi to zdjęcie) :)

Klasyka :)

Skrót do szlaku przez lokalną ścianę :)

Znowu same bałwany na rowerze zimą w górach :)

Takie drogi lubimy

Szkodnik walczy z podjazdem

Wciąż dalej i dalej

Ale nawet Szkodnik czasem popchać musi

Ostatnia prosta przed szczytem (a właściwie ostatnia stroma) :)

OKO SFAROCA (jeden z planowanych punktów na Kompanię KORNĄ... nim zmieniliśmy Beskid Makowski na Lanckoronę)

Shooting star :)

Tabliczku dla Szkodniczku (i coś zza krzaka)

Kocham takie drogi !!!

Son of the blue sky :)

Na zjeździe

Magia świateł zachodu słońca

Pagóry, moje kochane pagóry

Znowu wracamy po nocy :)

Czy Pani się Puszcza... Niepołomicka podoba?

Weekend a my nie w górach... nie może być, prawda?
A jednak. Góry kochamy, ale czasem warto wybrać się także na niegórskie trasy.
Zwłaszcza, jak od środy głównym nagłówkiem we wszelakich wiadomościach było "Zakopianka stoi", "TIRY zablokowały Zakopiankę", "Jeźdźcy Apokalipsy widziani na Zakopiance...ale chyba nie dojadę bo utknęli" itp.
Do tego to także weekend z końcówką "zbiorczych" ferii więc stwierdziliśmy, że co jak co, ale w ten weekend to będziemy trzymać się z daleka od kierunku południowego, bo nie chcemy ryzykować dłuższego czasu dojazdu niż czasu "w siodle".
Na rower trzeba było jednak jechać, bo to przecież weekend w okolicach 15 stycznia, więc gdyby było normalnie to właśnie walczylibyśmy (lub organizowali) Rajd 4 Żywiołów.
O ile razy walczyliśmy na Jurze (uwaga, nostalgia trip):
- edycja "Jurajskie zlodowacenie" (masakra...)
- edycja "Jestem PIRATĘ..."
- edycja "Czterech jeźdźców ORIENTalipsy"
- edycja "Morsowaliśmy nim to było modne... bo mostu zabrakło" (nigdy nie zrozumiem, co ludzie w tym widzą...)
- edycja gdybyś pisał relacje z rajdów wtedy, to miałbyś teraz co wkleić, Pacanie...
Czasem śniegu było po osie, a czasem zima słabo dopisała i na Żywiołach nie było etapów narciarskich.  W tym roku nikt chyba nie może narzekać na brak białego puchu. Tylko rajdów nadal nie ma... kulka z kolcami też się lubi wytarzać w śniegu :(

Ruszamy zatem do Puszczy Niepołomickie poszwendać się po zasypanych traktach i duktach. Miejscami jest kopnie i trzeba naprawdę torować sobie drogę, a miejscami jest przetarte przez narciarzy i piechurów. Wtedy ciśnie się jak po dobrym szutrze.
Powiem Wam, że ryzykujemy! Rok temu pojechaliśmy w zimie do Puszczy i była globalna pandemia. Teraz też jedziemy do Puszczy więc... Tak, ja wiem że korelacja to nie przyczynowość, ale... "Przypadek? NIE SĄDZĘ!" :D :D :D

W kierunku horyzontu

Gdzie indziej mogłoby nas zanieść...

Podążaj za strzałkami :)

Wiata na wypasie

"Bo wolność krzyżami się mierzy. Historia ten jeden ma błąd..." (jak nie znacie, to się nawet nie przyznawajcie i TUTAJ)

Something wicked comes this way :)

Nad Czarny Stawem... w końcu to jedyny SŁUSZNY kolor, prawda :) ?

To jest to! W lesie nie ma grama błota :)